Afrika, büsbütün bir renkliliğin olduğu kadar acının da toprağı; kendine has hayatiyetini korumak için sürekli mücadele eden zengin bir coğrafya. Ryszard Kapuscinski ilk kez 1957’de buraya ayak bastığında, müstemlekenin zulmü hâlâ devam ediyor. Afrika ülkelerinin bağımsızlığına, yapılan soykırımlara, kabile savaşlarına, korkunç kıtlıklara antropolog duyarlığıyla tanıklık ediyor Kapuscinski. Abanoz, onun yalnızca gerçeğe erişmek isteyen tutkusunun çarpıcı bir örneği. Afrika’yı arşınlarken halklarının gündelik hayatlarında yer edinmeye çalışıyor, onların seslerine kulak vermek için can atıyor. Böylece, Batı’nın biçimlendirdiği yekpare bir kıta yerine, bir gezginin samimi izlenimlerinden doğan, Afrika’nın kendi gerçekliğine şahitlik ediyor okur.
Kitap Hakkında
Afrika’da yıllarım geçti. İlk gidişim 1957’deydi. Ardından, sonraki kırk yıl içinde, ne zaman fırsat bulsam geri döndüm. Çok gezerdim. Resmi güzergahlardan, saraylardan, önemli şahsiyetlerden ve üst düzey siyasetten uzak dururdum. Bunun yerine, yoldan geçen kamyonlara otostop çekmeyi, çölde göçebelerle dolanmayı, tropikal savanalardaki köylülere konuk olmayı yeğlerdim. Yaşamları bir işkence, gene de şaşırtıcı bir dayanıklılıkla ve dinginlikle katlandıkları bir eziyet. Bu yüzdendir ki, elinizdeki Afrika üzerine olmaktan çok, oradaki bazı insanlar hakkında onlarla karşılaşmalarım ve birlikte geçirdiğimiz zamanlar hakkında bir kitap. Kıta, anlatmakla bitmeyecek kadar büyük bir kara parçası. Hakiki bir okyanus, apayrı bir gezegen, çeşitliliği bitmeyen, sonsuzcasına zengin bir evren. Ancak okunabilirliği sağlamak adına çok büyük bir sadeleştirmeyle ‘Afrika’ diyebiliriz oraya. Gerçekteyse, coğrafi bir ad dışında, Afrika yoktur.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
