Resul-i Ekrem kimsenin gönlünü incitmez, kalbini kırmazdı. Bilakis kırılan kalpleri onarmaya çalışırdı. Hz. Aişe validemiz diyor ki: Bir gün Allah Resulü odama girdi, kıbleye döndü ve ellerini açarak şöyle dua etti: "Allahım! Ben bir beşerim/insanım, şayet kullarından birini üzüp incitmişsem, beni bu yüzden cezalandırma."
Efendimiz müslümanı şöyle tarif ederdi: "Müslüman, elinden, dilinden diğer müslümanların zarar görmediği, incinmediği kimsedir."
Mümini de şöyle tarif ederdi: "Mümin; insanların, malları ve canları hususunda kendisine güven duydukları kimsedir." Ve buyurmuştu ki: "Kim bir müslümanı incitirse beni incitmiş olur, beni inciten de Allah'ı incitmiş olur." Efendimiz sadece müslümanların değil, müslümanların idaresinde bulunan gayr-i müslimlerin de incitilmesini istememiş ve; "Kim bir zimmiyi/müslümanların idaresinde bulunan gayr-i müslimi incitirse kıyamet gününde ben onun hasmı olurum." buyurmuştu.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
