“Kafasının içindeki orman bir süredir tekinsiz. Huzur vermiyor ona. Kelime ağaçları yaprak döküyor. Üzerine basıp geçtiği her yaprakla birlikte kaybolan anıları büyük boşluklara dönüşüyor. Anlıyorum; ağaçlara küsüyor. Onun ormanı karanlık. Ağaç dallarına tutunmaya, gökyüzünü, güneşi görmeye çalışıyor hatırlamak için. Boşlukta asılı kalıyor.”
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
