Kendini Kanatan

ruhum bir boşluğa dolup boşalıyor simsiyah
yürüyüp gidiyorum ne kadar kalabalık bu uğultu
neden kimsenin bir şey duymasına izin vermiyor

evler sessiz bahçeler upuzun hayat incinmiş
ömrüm hatırlamadığı düşten yeni uyanmış geceye
yapraklarımı döküyor çocuğum

benim babam upuzun kırşehir
kim bilir bir daha ne zaman gelir.