Yurdundan koparılıp kovulan insanların hikâyeleriyle karşılaşmak, usundan sürgüne gönderiyor Kerem'i. O, aşkından sürgün yediğini sanıyor daha çok. Tıpkı akıl hastanesinde karasevdadan müebbet G. Öztolon'un dillendirdiği gibi: "Aşkımın şiddetinden koptu gönül freni Doktor beni sanıyor; bu hâlâ şizofreni!" Aşkından, yurdundan, yaşamından velhasıl ana rahminden sürgün edilen bizler! Hangimiz "Ben Kerem değilim!" diyebilir acaba? Herkesten özenle gizlediğimiz iç dünyamızın engizlerinde tozlanmış, is ve küf kokan ne çok urbamız saklıdır kim bilir?
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
