komşu bağın kızıl yaban gülü verandanın kenarından güneşe selâm gönderdiğinde ve serçelerin neşeli gazellerinin neşeli çağlayanı ağaçların yeşil doruğundan sokağa döküldüğünde ve ev, yaseminin sıcak ve soğuğuyla dopdoluyken ben diri bir şiir söylemekten geliyorum o yüzdendir vücudum zerre zerre o acı şarkıda gariban bir hıçkırıkla gözyaşı dökmüştür! komşu bağın kızıl yabangülünün yanında; sabahın saydam yıldızına soruyorum: "sen şiir bilir misin?" yıldız cevap yerine, umursamadan güneşe bakıyor.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
