Edebiyat eleştirmeni Nurdan Gürbilek, Sessizin Payı ile adalet, utanç, vicdan gibi kavramları Türk ve dünya edebiyatının başyapıtlarındaki duygu, düşünce ve imgeler çerçevesinde tekrar düşünmeye davet ediyor. Gürbilek’in “Yazı neyi kurtarır?” sorusunu sessizliğin kapısını aralayacak bir anahtar misali sürekli zihninde taşıdığı eser, müphem anlamlara dair derin bir sorgulamanın ürünü. Usta yazar, denemelerinde yolunu sadece Dostoyevski, Orhan Kemal ya da Tolstoy’dan geçirmekle kalmıyor; Türk siyasi tarihinin Gezi, 12 Eylül gibi dönüm noktalarına uğrayarak o duraklarda da başkalık deneyiminin peşinden gidiyor. Disiplinlerarası okuma ile Adorno, Sartre ve Benjamin gibi filozoflara da sık sık atıf yapan Gürbilek, hem sessizin dilini çözmeyi deniyor, hem de sorumluluğu özneye ve “tanrıların olmadığı bir dünyanın dili” olan yazıya paylaştırıyor.
Kitap Hakkında
Kavramlara edebiyatın içinden bakan denemelerden oluşuyor Sessizin Payı. "Adalet"i Dostoyevski'nin, "vicdan"ı Tolstoy'un, "merhamet"i Orhan Kemal'in, "utanç"ı J. M. Coetzee'nin, son yılların vazgeçilmez "kutuplaşma"sını Peyami Safa'nın penceresinden okuyan denemeler. Edebiyat yapıtlarıyla "dışarısı" arasında sert geçişlerle ilerleyen, kitap sayfalarıyla şehrin sokakları, duruşma salonları, tarihin yıkıntıları arasında gidip gelen yazılar.
İki sorunun cevabını arıyor Gürbilek. Birincisi: Sessizin – henüz konuşmayanın, konuşma imkânı olmayanın, artık konuşamayacak olanın– el konulmuş payını geri alabilir mi yazı? İkincisi: Yazarlar konuşamayanlar adına da konuştuklarına inanmak ister. Ama yazının da bir sessizi vardır. Sessizin payına bu kez kendisi el koymadan var olabilir mi yazı?
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
