Sekiz yaşımdaydım, annem gözlerinden sel gibi akan yaşlarına engel olamıyordu. ''Doyurun karnınızı'', deyip kocaman ekmek lokmalarına bal sürerek elimize tutuşturdu. Biz, çocuklar çok heyecanlıydık, ilk defa bizi uzun bir yolculuk bekliyordu. Lokmaları iki ısırıp tereğe bıraktık. ''Dönerken yiyelim'', dedi kardeşim. Köy çıkışındaki kayanın arkasında son evin görüntüsü kayboldu, o an bizi evimizden, yurdumuzdan uzaklara götüren arabaların içinde ağlaşmalar yükseldi. Seneler sonra, o gün sürgüne gittiğimizi anladım.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
