İçimden çekip çıkarılmayı Bekliyordu nice yalnızlıklar. Kâğıt kesiği, kâğıt yanığı Acısı doluyordu emanet kalbime. Dikişsiz, damarsız, kansız, atımsız… Benim gerçeğim, Etrafımda olan bitenden asılsız. Aşkın sureti neye benzerdi Hatırlardım belki hafızamı zorlasam. Halbuki küf kokusu taşıyordu kente aklım, Neye karışsa, Bir cinayetin faili oluyordu. Sentetik bir kuantum düzen. Kamyon yüküyle sıradanlık biniyor omuzlarıma. Herkes oluyorum. Bir kervan yürüyor önümden, İçinde bir tek ben yokum.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
