Tolstoy’un belki de en ateşli öykülerinden birine dokunuyoruz, dokunurken kolumuz demir kesiyor, dahası o demir koldan kıvılcımlar sıçrıyor etrafa. Aç gözlü biriyle adım adım yürürken güneş tepemizde geziyor. Egolarımız güneş ile yarışa tutuşurken ya da güneşe yetişme çabasında bocalarken... Her bir noktayı dolduran, hiçbir boşluğa yer bırakmayan Tolstoy, anlatının en koyu düğümlerini ustalıkla, küçük dokunuşlarla çözüyor.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
