Bir avuç kadar kalan kumsal kenarında ağaçların gölgesinde bankta oturarak yaşamın darbelerini, güzelliklerini, hayallerimin son durumumu, umut-larımı, umutsuzluklarımı, sevgiyle yaşanmışlıklarımı masaya yatırıp değerlendirmeyi düşünürken leylek bacaklı iskele karşısında kendimle ilgili sayfayı kapatmak zorunda kaldım. Zaten sayfa açık olsa değişen ne olacak ki? Yaşam kendine göre belirlediği yönde ilerliyor. Nereden nereye… Huzur yoksa gökyüzünde kara bulutlar eksik değilse gözlerde bahar olmadıktan sonra hangi mevsimde olduğunun bir anlamı var mı? Dediğim gibi leylek bacaklı iskeleyi görünce kendimden çok Ordu’nun tarihi iskelelerinin geçmişini düşünmeye başladım
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
