Çıktık hastaneden. Bahçedeyiz. Yeğenim kucağımda, annemle kardeşim yanımda. Bir an durdum, baktım etrafıma. Kış kıyamet. Banklarda yatanlar, ağıt yakanlar, dua edenler, domates ekmek yiyenler...
Dert bir değil, bindir...
Öyledir hastane bahçelerinde. Çünkü mesele hasta olmak değil, hastaneye düşmektir.
Kardeşim, “Abi, bizim odadaki çocuğun babası ne dedi,” diye sordu. Yutkundum, “Hiç,” dedim.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır.
Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
