Daha ilkokuldayten, dedem Çamur Şevket'in manav dükkanında özenle dizdiğim elmalar ve müşteriye verdiğim fazladan para üstleri sayesinde, alnının teriyle kazandığım aşırmacalardayken ellerim, kulağım taktığım tabure sohbetlerinden kalına bir "çenebaz çamur"um...
Bunları bir kenara bırakırsak, esasında ben yalnızca, 1954 Mart'ının bir sis çocuğuyum... Doyar mıyım ki zafer? Düşler görürüm ayak üstü.. Şöyle bir estirdim mi rüzgarımı dağılır düşlerimin sisi.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
