"Benim değil bu dizeler, bir kadının, yarı loş, yarı aydınlık bir odada, demişti ilk sevişmemizde fısıldamıştı altın bir küpe gibi kulağıma defne dallarından bir taç kondurup başıma romalı krallar gibi çıplak, kalın boyunlu elimde zavallı bir imparatorluk asası, sınırlarını bilmediğim, başında çiçeklerden, yapraklardan bir demet bakıp uzaklara dalgın, anlatmıştı işte o, dalphne'nin acıklı öyküsünü.
Alev soluyup yüzüme yeşil bir ejder gibi keskin, parlak pullarını göğsüme bastırıp altımda altın bir böcek gibi kıvrılıp bükülen, kollarımda ağlamıştı, kıvranmıştı, inlemişti aklımda metal sesleri sabaha kadar... demişti işte o, altın bir küpe gibi kulağıma fısıldamıştı tutkuyla sevişirken; "bilmediğin zamandan beri sevgilinim senin."
Tutkuyla sevişirken söylenen sözlere inanmamam gerektiğini öğrenmek için çok zaman geçmesi gerektiğini bilmiyordum o zaman."
Benim bayıldığım bir şiir, tadını çıkarmak için, şiirin bitmemesi için sindire sindire okuduğum, her dizedeki küçük sürprizlerin pırıltılarıyla kalbimde biriken, sonundaki büyük sürprizin sarsıntısına doyarak ulaşmak için okuduğum bir şiir. Ahmet Yıldız
Ergül Çetin'in Selçuklu duvarına, incir ağaçlarına, zakkuma, deniz mağaralarına, güneyin kırmızı topraklı üzüm bağlarına, katran ve kekik kokularına tutkun olduğunu biliyorum. Nereden mi biliyorum? Şiire bir su gibi akan sesinden biliyorum. Ruşen Hakkı
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
