Eleştirinin Yeni Yasaları

Sözlü kültürden (folklor) lnternet slang'e, modernden postmoderne, tekseslilikten çoksesliliğe, yazıdan yazılıma, analogdan dijitale, prodüksiyondan postprodüksiyona, manifestolardan manifestinglere, protagonistlerden antagonistlere, epik modellerden "herhangi biri"ne, büyük şair mitinden homunculus'a giden seyirde hayatın hattı içimiz­ den, yanımızdan geçip gidiyor. Bazen sürükleyerek bazen içine alarak yok ediyor. Bazen de bize katılarak şiiri var edip şiir olup geçiyor.

Bu değişme ve sürecin yakından takipçisi olmak, ne birinden ne ötekinden vazgeçmek, öncelik sonralık ilişkilerini kavramak ve ortaya koyabilmek için şiiri teori ile birlikte var etmek her zamankinden daha gerekli görünüyor. Üçüncü ayakta ise eleştiri var. Teori şiirin olasılığında iken eleştiri şiirin de teorinin de varlığı sonrasındadır. Bu sonralık, eleştiriyi tür olarak bağımlı ve hep tartışmalı gösterir. Bu bir düşünce hatasıdır.

Eleştirinin Yeni Yasaları ise eleştiriyi şiir ve teoriyi ele geçirebildiği sürece eleştiri kabul ediyor. Eleştiri bir üst türdür; şiir ve teoriyi kavramıştır. Eleştiri teorisine kafa yorarken aynı zamanda eleştirinin güdümlenmesine karşı çıkan bir kitaptır Eleştirinin Yeni Yasaları. Peki, bunu nasıl yapıyor?

1- Teorik çerçeve önererek sınanabilir teklifler sunuyor;

2- Yeni araçlarla yeni mecraları gözeterek kapsamlı bir eleştiri anlayışı öneriyor;

3- Şiir tarihinin verili anlam çerçevesine bağlı kalmaksızın onu otopsi masasına yatırıyor;

4- Son olarak da eleştiriyi bir uzmanlık alanı olarak tanımlıyor.