Sevgiden yoksun ve gelir düzeyi düşük bir ailede büyüyen bir çocuğun sevgi ve şefkati gördüğü yeni bir aile ile buluşması ele alınmış. Kitap biterken, okuyucuda duygu yüklü ve buruk bir hissiyat bırakıyor. Kitabın oldukça sade bir dili var. Kısa, dinlendirici ve zihni çok yormadan tek solukta okunabilir.

Emanet Çocuk’u şu üç kelimeyle anlatabilirim: Güzel, hüzünlü ve ürkütücü. Claire Keegan, büyük başarısını ve yeteneğini gözler önüne seriyor ve şaşırtıcı bir duygusal derinlik hikayesiyle baş başa bırakıyor okurunu. Onun hikayeyi anlatma şekline hayran kaldım. Küçük bir kız çocuğu, evine ne zaman döneceğini bilmeden, İrlanda kırsalındaki bir çiftlikte koruyucu ebeveynlerle birlikte yaşamaya gönderiliyor. Burada daha önce hiç tatmadığı şefkatle karşılaşan kızın ailesi hakkında ufak ufak bilgiler vererek büyük resmi tamamlamak keyif vericiydi benim için.

Emanet Çocuk, Behlül Dündar çevirisi. Bunu bir kenara koymak lazım. Kendisini “kitapönerisi” isimli bloğundan beri takip ettiğim, çok lezzetli çevirilere imza atmış biri. Aynı zamanda Jaguar Yayınları’nı yönetiyor. Birbirinden enfes seçimleri, keşfedilmemiş hazineleri bir bir seçip Türkçeye kazandırıyorlar Jaguar ekibi olarak. Gelelim Claire Keegan’a. Bildiğim kadarıyla Türkçedeki ikinci kitabı. Küçük bir kitap, novella demişler tür için. Son yıllarda böyle hap kitaplar çok çevrilir oldu. Tembel okura iyi geliyor. Bir yandan da öykü gibi bir kesit olmayıp pek çok duyguyu yoğun bir şekilde yaşatıyor olması da başka bir tarafı. Konusu klasik, maddi sıkıntılar nedeniyle başka bir aileye verilen bir kız çocuğunun aile duygusunun içine doğduğu aileden birlikte yaşadığı aileye evrilmesi. Kitap aile kavramını kurcalıyor, sade bir dille, yalın bir şekilde.