Güllerim, Yunus’umun gülleri, bağışlayın beni. Böyle yapmazsam eğer büyüyemezsiniz siz, o zaman kim güzelleştiririr dünyayı, kuşları kim çağırır bahçeye, içimizi kim aydınlatır?" diyordu yavaş duyulan bir sesle. Neden sonra arkasına dönünce fark etti benim geldiğimi. Biliyordum ki, bu saatlerde o da benim yolumu beklerdi hep. Onun konuşmasına fırsat bırakmadan: -Dedeciğim, dedim kiminle konuşuyorsun öyle? -Güllerimle, dedi.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
