Havva

Gözyaşı, gözyaşı sevdiklerimiz.. demişti bir gün Dost; O´nun sevgisinden varedildiklerini bildiklerimiz, O´nun ışığı söner de, O´nun hükmü durur mu hiç? Körpe gönüllerdeki ilk sevinç gibi sevdiklerimiz.. O´nun sesi kısılır da, sözü duyulmaz olur mu hiç? İlk teneffüs edilen gibi, ilk ağıza alınan gibi sevdiklerimiz.. O´nun varediciliği erişilmezdir. O´nun hükmü şaşmaz. Ve biliniz ki O, abes iş yapmaz. O´na sırtını dönmemiş olanlar kurtulacaktır. Her şey hayrınızadır, her şey O´ndandır ve her şey hayırla yürüyecek. Havva, Dost´la beraber, ta içinden tekrarladı, tekrarladı: - Ve her şey hayırla yürüyecek!