Kimileyin İstanbul'u şuna ya da buna benzetiriz (ah şu lanet olası köprü klişesi, Doğu ile Batı'yı bağlayan!), kimileyin de İstanbul bizi kendine benzetir, hem de fena şekilde. Demir yumruğuyla nakavt eder seni İstanbul. Hırsıyla erken yaşlandırır, hayatının baharını kışa çevirir. Kör bir bıçakla kesercesine yavaş yavaş boğazını sıkar, seni kara sularının en diplerine çeke çeke boğar. İstanbul hırslıdır, gözüpektir, asla yakanı bırakmaz. Elinden sıyrıldığını sandığın anda bir bakarsın karşındadır İstanbul, şeytani bir gülümsemeyle nanik yapıyordur.
Hayranlıktan mı esaretten mi -bir türlü karar veremeyiz- önünde diz çöktüğümüz bu şehre dair emin olduğumuz tek şey varsa, o da şudur: Bu şehirden müthiş hikâyeler çıkar. İçinde milyonlarca hikâye kahramanı barındıran bu şehir kimileyin ağır basar, üste çıkar, kendi hikâyesinin kahramanı olur. Sonuçta İstanbul'la başa çıkmak kolay değildir, içinden geçen her karakter ister istemez bu şehirle cebelleşmek zorunda kalır. Bu öykülerdeki gibi...
Kitapta öyküleri bulunan yazarlar: Metin Kaçan, Edward Foster, Özge Baykan, Fatih Altınöz, Mustafa Ziyalan, Neslihan Acu, Cemile Çakır, Vince Czyz, Türkay Demir, Karin Karakaşlı.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
