Kafamda Bir Tuhaflık

Babil’in Yorumu

Orhan Pamuk’un yayımlandığında boza satışlarını artıran romanı Kafamda Bir Tuhaflık, aynı zamanda kara mizah yüklü bir metin. Birçok romanında İstanbul’a bir karakter atfeden Orhan Pamuk, Kafamda Bir Tuhaflık’ta 20. yüzyılın ikinci yarısını, Türkiye’nin geçirdiği değişimleri, göç gerçeğinin ortaya koyduklarını bozacı Mevlut üzerinden anlatıyor. Önceki romanlarından alışageldiğimiz postmodern anlatı biçimlerini bu romanında da sürdüren Pamuk, Mevlut ile Rayiha arasındaki ilişki üzerinden aşkın bir başka boyutunu da okurlarını derinden etkileyecek biçimde hikâyesine dâhil ediyor.

Kafamda Bir Tuhaflık hem bir aşk hikayesi hem de modern bir destan.

Orhan Pamuk’un üzerinde altı yıl çalıştığı roman, bozacı Mevlut ile üç yıl aşk mektupları yazdığı sevgilisinin İstanbul’daki hayatlarını hikâye ediyor.

1969 ile 2012 arasında, kırk yılı aşkın bir süre Mevlut, İstanbul sokaklarında yoğurtçuluk, pilavcılık, otopark bekçiliği gibi pek çok iş yapar. Bir yandan sokakların çeşit çeşit insanla dolmasını, şehrin büyük bölümünün yıkılıp yeniden inşa edilmesini, Anadolu’dan gelip zengin olanları izler; diğer yandan ülkenin içinden geçtiği dönüşümlere, siyasi çatışmalara, darbelere tanık olur. Onu başkalarından farklı kılan şeyin, kafasındaki tuhaflığın kaynağını hep merak eder. Ama kış akşamları boza satmaktan ve sevgilisinin aslında kim olduğunu düşünmekten hiç vazgeçmez.

Aşkta insanın niyeti mi daha önemlidir, kısmeti mi? Mutluluk veya mutsuzluğumuz bizim seçimlerimize mi bağlıdır, yoksa bizim dışımızda mı gelişip başımıza gelirler? Kafamda Bir Tuhaflık bu sorulara cevap ararken aile hayatıyla şehir hayatının çatışmasını, kadınların ev içlerindeki öfke ve çaresizliklerini resmediyor.