Kayıp Bir Zaman Elçisi

Hazırlığını bitirince, yatağın üstüne bıraktığı çantasını aldı. Kıvrak bir hareketle tek ayak üstünde döndü, kalbi göğüs kafesini döverken koridora çıkıp karşıdaki kardeşinin odasına girdi. Bir süre birbirine bakarak suskun kaldılar. Sonra sık sık yaptıkları gibi her şeyi unutarak şakalaşmaya başladılar. Çaresizlikleri öyle çoktu ki, ancak beraber olup şakalaştıklarında azaltabiliyorlardı onları. Yalnız oldukla- rında ise katlanarak büyüyordu bu çaresizlikler. Yemek saatine kadar çocuksu, her şeyden uzak duygularla gülüp oynadılar. Kısa bir süreliğine de olsa, yaşadıkları sevinci kazanç olarak görüyorlardı.