sen de kalabilseydin keşke keşke gündüzü geceye beraber taşıyabilseydik güneşin doğuşunu, ayın süzülüşünü beraber çekebilseydik içimize keşke sahipsiz bu kıyılar senin sesinle tekrar coşabilseydi az ileride duran şu derme çatma garip ev hani o kaba tuğlalarını beraber döşediğimiz sarıla sarıla duvarlarına aşk sıvamıştık bir de boyamıştık mavili yeşilli derme çatma ama hala kucağı açık iki kadeh tokuşturup yapayalnız bir masada sohbet arayanlara senden miras kaldı bu kolu kırık sandalye de biliyorsun ona hala ben oturuyorum sol yanım çöküyor içine gözlerim bir balıkçı teknesi ben alacakaranlığım.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
