Kimi Muhitlerde

Babil’in Yorumu

Yazıldıktan sonra yayınlanmak için kırk yılı aşkın bir süre beklemek zorunda kalmış bir roman bu; yayıncı bulamadığı için de değil üstelik, yazarın bilinçli tercihi. Kimi Muhitlerde, birbirlerinin ruhlarına farkında olmadan derin çizikler atan insanların hikâyesini, bunun kaçınılmazlığına vurgu yaparak anlatıyor. Yer yer kanayan bu sıyrıklar karakterlerin çözüldükleri vakitlerde, bazen kendileriyle bazen karşılarındakiyle konuştukları zamanlarda apaçık görünür oluyor. Harrower’ın kalemi de tam bu anlarda zirveye ulaşıyor; aceleye getirmeden, incelikli bir işçilikle açıyor karakterlerini. Kimi Muhitlerde, yazarının gösterdiği sabrı okurundan da talep eden sarsıcı bir roman.

“Zoe bazen deneylere kobay olan o laboratuvar hayvanlarını düşünürdü. Uyum sağlama kapasitelerinin ötesinde bile bile kafaları karıştırılıyordu. Sonunda kafesin bir köşesine sinip kendilerini tutsak eden insanlara, rutin işkenceyi yeniden başlatacak olan dil dökme ve kandırma girişimlerine aldırış etmez oluyorlardı. Siyasi mahkûmlar da çoğunlukla aynı yöntemle, bile bile yok ediliyordu – ve başka birinin irrasyonelliğine sınırsızca uyum sağlayabileceğini, bu şekilde onu memnun edebileceğini ve bu irrasyonelliği iyileştirebileceğini sanan benim gibi kibirli insanlar da öyle, diye düşündü.”

Kimi Muhitlerde ilişkilere –aşk, arkadaşlık, aile ilişkilerine– ve insanın kendisiyle olan ilişkisine dair bir roman. İnsanın bir başkasını değiştirmeye, onun bastırılmış “asıl benliğini” –olduğu değil de olabileceği kişiyi– açığa çıkarmaya çalışırken kendi benliğinde yaratabileceği hasarı; bir başkasına özgüven aşılamaya çabalarken kendini tamamen silerek hiçleşmesini ve ardından bu yutucu hiçlikten kurtulmak için verdiği mücadeleyi çarpıcı bir yalınlıkla betimleyen bir roman. İnsan psikolojisinin derinlerine inerek onun çelişkili katmanlarını keşfeden ve gözler önüne seren bir roman. Daha önce Gözetleme Kulesi adlı romanını yayımladığımız Elizabeth Harrower’ın usta kaleminden...