Ergun Hiçyılmaz Eserleri Katkıda Bulunduğu Ürünler 

Çakırcalı Efe, Yörük Ali, İpsiz Recep, Demirci Memed... Milli mücadelenin gerillaları, eşkıyaları, efeleri... İstanbul Hükümeti’nin işaret parmağının ucunda onlar “dağların yol kesen, kanun koyan, çakmak çakan çapulcu eşkıyaları” bilinirlerdi. Köylerin yağma, talan ve katliamla boşaldıkça boşaldığı zamanlarda, ordunun nişansız rütbelileri oluverdiler.

Ergun Hiçyılmaz, güçlerini Kuvâ-yi Seyyâre için birleştiren eşkıyaları araştırdı. Hikâyeleri hâlâ anlatılan milliyetçi cephe gerillalarının hem kişisel hem de siyasi kimliklerini yazışmalar, hatıratlar ve belgelerle destekleyerek, bütün ayrıntılarıyla anlattı.

Temizlik, kişisel ve sıradan bir fiil banyolarımızda. Bir zamanlar bu arınmayı toplu ve neşeli bir ayine dönüştürerek kutladığımız hamamlarımız vardı. Kadınlar için özgürlüğü ve pür neşeyi saklayan kurnaları, erkekler için cemiyeti koruyan külhanları vardı. Bayrama gider gibi gidilen bu hamamlardan gelinler de çıktı, paşalar da; düğünler de çıktı isyanlar da. Gülabdanlar, rastıklar, peştamallar, nalınlar en incesinden; fıskiyeler, çeşmeler, soğukluklar, çubuklar en dokunaklısından bir mazide süslü, zarif, neşeli kaldı. Kahkahalar, kavgalar kubbeleri çınlattı, sedası bu satırlara düşüldü.

Külhanbeyi ismine de kaynaklık eden 'külhan', hamamları ısıtan geniş ocağa verilen isim. Kitap ise kuralları ve kaideleriyle, adabı ve usulleriyle eski İstanbul hamamlarına dair hem bir mekan okuması, hem de bir kültür incelemesi. Gazeteci-yazar Ergun Hiçyılmaz'ın kaleminden, İstanbul hamamlarının geçmişteki özel ve vazgeçilmez toplumsal konumunu; temizlik işleminin nasıl toplumsal bir arınmaya dönüştüğünü okuyacaksınız.

Gazeteci-yazar Ergun Hiçyılmaz, Zeki Müren'in hikayesini anlatırken dönemin atmosferini ve sanat yaşamını incelikle aktarıyor. Hiçyılmaz'ın bu kitaba kaynaklık eden araştırması, 1997 yılında 100 bine yakın seyirciyle buluşan “Bir Demet Yasemen” müzikaline dönüşmesine öncülük etti.

Kitap, müziğin ve popüler kültürün sınırlarını aşan, toplumsal bir olguya dönüşen bir sanatçının ışıltılı sahnesini ve perde arkasını anlatıyor. "Çabuk Büyüme Çocuk", Zeki Müren'in duygu dünyasını, aşklarını, kavgalarını ve hayallerini anlatmanın yanı sıra sosyal tarih açısından değerli bir kaynak.

Galatasaray demek "kültür" demektir. Galatasaray demek "öncü" demektir. Galatasaray demek "çağdaş" olmak demektir. Elbette Galatasaraylı olmak, Galatasaraylı gibi düşünmek, Galatasaraylı gibi yaşamak "Galatasaraylılar'ın" özelliğidir.

Galatasaray, okulun kuruluş yıl dönümü olan 1870 yılında Beden Terbiyesi öğretmeni Curel, öğrencileri okuldan Kağıthane'ye kadar yürütür. Yenilen pilavdan sonra ilk kez "Atletizm yarışması" yapılır. Kağıthane'de soluk soluğa biten koşunun birincileri kimlerdir?.. Bu meçhul. Ama Galatasaray'lı bugün "Kağıthane'de ilk kez başlattığı" sporda öncü olmanın koşusunu ve liderlik meşalesini hâlâ elinde tutuyor. Ve, sporun her dalında öncü ve lider olmanın sorumluluğu ile spor alanında ve "Galatasaraylılık ruhu" ile yarışıyor, işte bu nedenle diyoruz ki, sporda Galatasaraylı olmak bir imtiyazdır.
-Kazım Kanat-

Galatasaray Kulübünün, Türk sporundaki yerinin ne denli büyük olduğunu kanımca tekrarlamaya hiç gerek yok... Sarı kırmızılı renklere gönül verenler, yıllardan beri büyük bir gururla sürekli zirvede olmanın mutluluğunu ve heyecanını yaşıyorlar... Dünya var oldukça, sarı kırmızılı bayrağının gönderden hiç inmeyeceğini, hep zirvede kalacağını Galatasaray'a gönül verenler çok iyi biliyorlar...

Fazla gerilere gitmeye hiç gerek yok... Sadece Galatasaray futbol takımının son yıllarda neler yaptığına bakmak yeterli... Kabul etmek gerekir ki Galatasaray Kulübü, rakiplerinden çok farklı özelliklere sahiptir...

Sürekli çağdaş kafalarla yönetilir... Türkiye'den batıya açılan büyük bir penceredir Galatasaray... Türk futbolu Galatasaray ile kabuk değiştirdi ve deyim yerindeyse kör talihini yendi.
-Cem Buba-

Asker ve milis, şehit ve gazi…

Ve sporcu…Aynı yolun yolcusu olmuşlardı. Onların arşa yakınlığı merminin namluya yakınlığı ile eşitti.

“Trakkk... Trakkk... Trakk... Trak” Bir çift postal, belki altı delik...

Bir tayın torbası, belki içi boş...Bir tüfek, mermisi yok...Bir de kasatura, kör mü kör, paslı mı paslı...

Künyeleri olanlar veya bilinmeyenler... Asker veya Milis toprağa düştüklerinde belki de gözleri açık gitmişlerdi.

Vatan toprağına hasretti onlar.

Kendisi tarih olan, halkın gönlünde taht kuran Beşiktaş’dan söz ediyoruz. “Bazıları büyük doğar” sözü, tarihsel bir bakışla olduğu kadar güncelde de, en başta herhalde Beşiktaş’ı ifade der.

Ekonomi ve siyasetin ağırlığı içinde stadı var etmek, maçları hep deplasmanda oynamak gibi engelleri birer birer düşürmeden geçti Beşiktaş.

Hem Stadı bitirmek ve Beşiktaş’a kavuşturmak, hem de şampiyon olmak…

Bu başarıyı kulübe sağlayanlar, rakiplere ders vermekle kalmamışlar, “imkansızı denemek” gibi bir cesareti takdim etmişlerdir. Bu nedenle Şeref’in çilesini çekenler ile, onların çocukları bilsinler ki, dünya futbol tarihi, bundan böyle benzeri bir örnekle karşılaşmayacaktır.

İmkansız çoktur, ama imkansızı başaracak pek yoktur. İşte Kartal’ın asırlık galibiyeti ve şampiyonluğu budur.

Bu kitap, işte bu bakışla, Beşiktaş’ı okurlarla buluşturuyor.

Bir “Ulus” olmak, bir ulusun “Ulusal takımı” olmak, ya da, bu ulusal anlayışın pekleştiği takımın bireyi olmak ...

Onunla sorumluluk almak, onunla üzüntü ve sevinç duymak ama hangi koşullarda olursa olsun onur duymak ...

Bu “ulusal kimlik” içinde “Seyirci” olarak tabir edilen “taraftar” arasında bulunmak da bizi bu kimlik dışında bırakmaz. Ülkenin her yöresini işgal kuvvetleri kontrol altına almış. Ordu ve güvenlik güçleri silahtan arındırılmış, işgalci her ülke kendi kuvvetleri, özel mahkemeleri ile baskı ve zulümle halkı inletiyor. İşgale karşı çıkanlar, özel kurulan müttefik hapishanelerinde işkenceden geçiriliyor. İşgal kuvvetlerine karşı çıkan teşkilat kurarak Anadoluya silah ve asker kaçıran yurtseverler, bağımsızlık mücadelesini canları pahasına sürdürüyorlar.

Gizli teşkilatların içinde her kesimden yurtsever var. Asker ve sivil bu mücadelede omuz omuza savaşıyor. Milli mücadelenin bu ilk safhasında gençlik ve spor kurumları da bu bağımsızlık savaşından soyutlanmıyor ve üzerine düşen görevi yerine getiriyor.

Fenerbahçe bu mücadelede hem Anadolu kapısında yer alması, hem de kitlenin kulübü olması nedeniyle önemli bir yere sahip. Günü geldiğinde futbolcular kramponlarını çıkarıp postallarını giyiyorlar. Formaların yerini kaput, sahaların yerini cepheler alıyor... Artık Fenerbahçe yok, vatan var... Müdafaa hattı kurulmuş ve hücum eden düşman kuvvetlerine karşı Fenerbahçeliler diğer vatan evlatları ile ön saflarda çarpışıyor. Kimi süvari, kimi piyade, kimi denizci, kimi de havacı. .. Bazıları korkusuz gerillacı...

Bu kitap, sadece spor takımı olarak Fenerbahçe'yi değil, tarihsel kimliği ile Fenerbahçe'yi anlatıyor.

Eskişehir'de 1942 yılında doğdu. Öğrenimini Sultanahmet ve Eskişehir Ticaret liselerinde yaparken 1960'da gazeteciliğe başladı. Yeni Sabah, Pazar, Yeni İstanbul, Siz, Günaydın, Fotospor, Tercüman, Güneş, Sabah, Takvim gazetelerinde muhabir, istihbarat şefi, araştırmacı yazar olarak çalıştı. Gazetecilik alanında 40'a yakın başarı ödülü kazandı. Çok sayıda yayınlanmış kitabı bulunmaktadır.

İnsanların bu alemi nasıl paylaştıkları kadar, neden paylaştıkları da önemli olmalıydı. Paylaşıldığı dönemlerde bir dubleden şişelere uzanan âlemin başlama yaşı ile nedeni kişilere göre değişiyordu. Aşk mı, meslek kavgası mı, neydi sebep? Şehirlere, kasabalara göre değişen, İstanbul, İzmir ve Adana gibi nüfus, kültür ve ekonomik açıdan daha bir yoğunluk kazanan toplumsal hayat doğal olarak da konuya bakışımızı derinleştirecekti.

Osmanlı'dan itibaren onca devlet yasağına, kanunlara, yönetmeliklere rağmen, bu hayat yaşanmaktadır ve yaşanacaktır. Bir yandan sağlığa aykırı kampanyası, bir yandan ülkenin vergi olarak en fazla yararlanılan ve yapılan "zam"larla birincil derecede önemsenen bu konuyu; çengisinden köçeğine, kantocusundan mahbubuna kadar çeşitlilik içinde ele aldık…

Meyhane'den kimler geçmemiş ki? Hülya Koçyiğit, Zeki Müren, Yıldırım Aktuna, Nezihe Araz, Suna Kıraç, Bekir Sıtkı, Suphi Karaman, Avni Akyol ve Sabiha Yaşamış ile ziyaretini fotoğrafla pekleştiren Vehbi Koç.

Kadehimi maziye kaldırıyorum:

"Şerefe"...

Unutulmuş birer birer...

Kim okuyabilmiştir Makber’i Hamiyet Yüceses gibi? Ya kim o incesaza ruh bahşedebilmiştir Tamburi Cemil Bey kadar? Peki ya o güzelim bazı parçaların güftesini sevdiğimiz hale kimler getirmiştir? Bu güfteleri besteleyenler, söyleyenler kimlerdir? Ya Selahattin Pınar üstat Bir Bahar Akşamı’nı bestelerken nereden ilham almıştır? Bu ve benzer soruların cevabını müziğin çok yetkin kişileri anlatmaya, yazmaya bir ömür verdiler ve müziğin çeşitli bölümlerde incelenmesi bu ömrü verenlerin özveriye dayalı meşakkatli yolculukları ile ortaya çıktı. Türkiye İdil Biret’i, Suna Kan’ı ve daha nicelerini gördü.

Sanatında ve toplumsal bakışında en hızlı adımlarla koşan ve asla ödün vermeyen nice yıldızlar geldi geçti. Hafız Burhan’ı, Dede Efendi’yi ve dünyanın en büyük caz sanatçılarından biri sayılan Muvaffak Falay gibi yıldızları bilen Türkiye, şimdi yeni yeni yıldızlar üretiyor. Çıkması ile kaybolması arasında büyük zamanlar olmayan “kayan yıldızlar” bunlar... Peki Abdullah Yüce, Piç Osman, Seyyan Hanım, Sevinç Tevs, Aşık Mahsuni, Malatyalı Fahri veya Celal İnce ne olacak? Ressam, şair, bestekar, desinatör ve ses sanatçısı gibi bütün kültür niteliklerine sahip olan Zeki Müren mi star örneği, yoksa tombaladan çıkanlar mı?

Gazeteci-yazar Ergun Hiçyılmaz sınıflandırılmış bir güldeste olan “Hayatın Şarkı Söylediği Yıllar” ile sizlere eşsiz bir “musiki” ziyafeti sunarken aynı zamanda şimdiye dek fazlasıyla ihmal edilmiş olan bir boşluğu dolduruyor. Ve bu eşsiz çalışmayı şu sözlerle taçlandırıyor: “Biz dinlemekle hürmetimizi göstermeye çalışıyoruz. Müziğin gerekli sınıflara ayrılması ve bu yönde ele alınması üstatların işi. Çünkü biz adabına göre dinleyenlerdeniz.”

Ergun Hiçyılmaz, Elveda Vatanım - Elveda Esir Kampları'nda, savaşlarda esir düşen askerlerin esir kamplarındaki hayatlarını okurlara aktarıyor. Özellikle Birinci Cihan Harbi'nde esir düşen Osmanlı askerlerinin Sibirya’dan çöllere, Hindistan’dan Birmanya’ya, Burma’dan Guyan’a kadar uzanan tarifi imkânsız hayatlarını, esaretin yaşattıklarını, hatıralara ve belgelere dayanarak anlatıyor.

Yabancı dil ve sanat kursları, futbol karşılaşmaları, açlık, hastalık, sefalet, işkence, ihanet ve infazlar... Esir kamplarında hayatta kalmak için direnen ve umudunu yitirmeyen askerler ve orada sönen hayatlar...

“Esir düşmüştüm artık, Allah’ım, ya Rabbim acı bizlere... Şimdi bir esirdim ve hürriyetim bitmişti. Ağlamak, yine ağlamak geliyordu içimden, ama ne fayda! Sanki ne vardı kurşunlayıp öldürselerdi, her şey ve bütün macera biterdi. Kendi kendime de kızıyordum, içim kan ağlıyordu. Niçin elimde henüz fırsat varken beynime bir kurşun sıkmamıştım. Bütün bunları düşünürken ayakta duracak takatim kalmamıştı. Sendeliyordum. Bütün sinirlerim çözülmüştü, düşecektim. Ben bu buhranlar ve düşüncelerle kıvranırken, derinlerden gelen bir ses bana: ‘Toplan, kendine gel, iradeni yitirme, ona hâkim ol!’ diyordu.”

 

Gizli servislerle ilgili çalışmalarıyla tanınan Ergun Hiçyılmaz Teşkilatı Mahsusa'nın bilinmeyen yönlerini açığa çıkararak kafalardaki soru işaretlerini gideriyor.

Özel fotoğraflarla desteklenen kitap şimdiye kadar adları hiç bilinmeyen Teşkilatı Mahsusa mensupları ve yabancı gizli servis elemanları hakkında önemli bilgiler veriyor.

Teşkilatı Mahsusa'nın yemini, yapısı, görevi, kadrosu, faaliyet alanı, eylemleri; ihanetler ve haksızlıklar; casusluğun kısa tarihi; diğer milli cemiyetlere dair önemli bilgiler; İttihat ve Terakki'nin merkezi Fenerbahçe; Halil Paşa'nın kadın kılığında

Anadolu'ya geçiş hikâyesi…

İhanet ne makam dinler, ne rütbe... Paşadan şair-i azama, özetle zenginden yoksula kadar uzanan aldatma, kim bilir bir yerde kişileri de eşitliyor. Ölümü ve sürgünü hiçe sayıp, "başında kavak yelleri estiğinde" fermanı dinlemeyen nice yürekli vardır. Ama yüreklerini dinleyip, ferman dinlemediklerinden ölmüşlerdir. Şehzade Burhanettin’den Ahmet Mithat Efendi’ye, Şair Nigar Hanım’dan Abdülhak Hamid Bey’e, Beyoğlu Gülü Kamelya’dan Nurettin Paşa’ya uzanan ve galiba çoğunlukla hicran dolu ihanet sayfaları vardır. Şimdi sararmış sayfaları çevirebiliriz... Sayfalarını açtığımız bu konu sadece bize mahsus değildir. Dünyanın dört bir yanında kim olursa olsun, aşkın bu kasırga tarafına yakalanıyor. Sari bir hastalık ya da müthiş bir virüs ama kimse "bana mısın" demiyor. Henore de Balzac’tan Frida’ya, Charles Dickens’tan Edith Piaf’a kadar bu ihanet kasırgası sürüp gidiyor. Gerçekten Aşk içinde hep ihaneti barındırır mı? Aşkın sıcak alevleri, ihanetin günahlı yüzüyle hep iç içe midir? Kısacası; Ne seninle ne de sensiz mi?

Beyazından siyahına, kızılından sarısına kadar saf saf dizilmişler. Eğer hayatın cilvesi ile karşılaşıp, başlarından küçük bir vukuat geçmemiş ise büyük bir ihtimalle bakiredirler. Saçlar omuzlardan şelale gürlüğü ile bel çukuruna kadar iner ve orada nazari dikkati celbeden hoş bir görünüş arz eder. Bel elin dolanabileceği incelikte olup, kalçalar düzlüğe isyan eden bir yuvarlaklığa sahiptir. Makyajın zerresi olmayan yüz, tahammülü zor şartlara rağmen "elem çiçeği" rahiyası sunar. Peki, kimdi bu Avrat Pazarından Hareme yolu düşenler? Haremden ülkeyi yönetmeye kadar gidenler? Bütün dönemlerin kadını: Hürrem Sultan Önce gerdeğe sonra tahta: Nur-Banu Sultan Venedikli Baffo: Safiye Sultan Katl-i vacip: Kösem Sultan Osmanlı’nın mahrem sayfalarında ayrıca; Esir pazarında iki kez satılan cariye; Tanburi Cemil Bey’in Annesi’ni, üç cariyeyle evlenen Hacı Arif Bey’i, hamile kalan cariyenin intiharını da okuyacaksınız. Osmanlının izinde Ergun Hiçyılmaz’ın muhteşem kalemiyle mahrem tarihimiz bir kez daha açılıyor...

Sosyal ve siyasi tarihin araştırmacılarından biri olan Ergun Hiçyılmaz bu defa bir ilki takdim ediyor. Yarım asrı aşkın gazetecilik hayatında kitlenin ulaşamadığı karanlık noktalara mesleki bir bakışla yaklaşan ve sorulara belge ve diğer bilgilerle yanıt getirmeye çalışan yazar kitabında bir dönemin gizli örgütü Karakol’u inceliyor. Bugün, Milli Mücadele’nin örgütleri arasında gösterilen ve faaliyetinden çok sınırlı olarak söz edilen Karakol’un nasıl meydana geldiği ve kimler tarafından oluşturulduğu bilinmekle beraber, kadronun ortaya çıkış ve bitiş safhaları tam olarak ortaya konulmamıştı. Rusya’yla ilk görüşmeleri Ankara’ya rağmen yapan bu örgütün Milli Mücadele saflarında meydana getirdiği olumlu ve olumsuz yankılar sadece askeri değil, siyasi çevreleri de etkilemişti. Karakol örgütünün feshedilmesi ve ardından tedbir olarak yeni örgütlerin kurulması Milli Mücadele’ye yeni bir çehre kazandıracak, bu defa ortaya faaliyetle ilgili tartışma ve sürtüşmeler çıkacaktır. Karakol örgütünün sonu ayrıca Milli Mücadele sonrasının Ankara’sında yeni bir başlangıca yol açacaktır. Tartışmalar İttihat ve Terakki’den yola çıkılarak Meclis’e aksedecek ve iktidar ile muhalefetin mücadelesi olarak yansıyacaktır. Ergun Hiçyılmaz, İstiklal Mahkemeleri’ne kadar uzanan ve İzmir suikastı davalarına kadar giden yolda meseleyi İttihatçılar-Cumhuriyetçiler kavgası olarak ele almıyor. Meseleye yurtseverlerin ve işgalcilerin kavgası olarak bakıp, aynı yolun yolcularının neden yol ayrımına geldiklerini inceleyen yazar, bu vesileyle Teşkilat-ı Mahsusa’nın yapısına da eğiliyor. Yazdığı 70’i aşkın kitabın içinde Özel Kuvvetler ile gizli servislere de ilgisiz kalmayan Hiçyılmaz’ın yazdığı Teşkilat-ı Mahsusa kitabının ardından, konuya bir yenisi ilave edilmedi. Örgütten vücuda getirilmeye çalışılan Karakol, bu kitapla Teşkilat-ı Mahsusa’nın da bütünlüğünü sağlamakta.