Rene Descartes Eserleri Katkıda Bulunduğu Ürünler 

Descartes, her insanın gerçekle hayal ürününü birbirinden ayırabilecek sağduyusu olduğuna inanır. Bu nedenle insanların doğru düşünmesini engelleyenin yeteneksiz olunması değil, düşünce yöntemindeki hatalar olarak açıklar.

'Hakikate varmak isteyen her insanın, yaşamında belki de ilk kez, o zamana değin edindiği tüm düşünceleri ve bütün bildiklerini bir yana bırakıp, yeniden ve tepeden tırnağa bir düşünce sistemi kurmalıdır' diyerek reformist insanı tarif eder. Modern felsefenin mimarıdır Descartes. Geliştirmiş olduğu, sistematik şüpheciliğiyle analitik geometrinin temellerini atmış: hiç bir şeyin doğru, yanlış veya gerçek olduğu bilinemez diyerek bizi tüm bildiklerimizi yeniden sorgulamaya yöneltir.

Özgüven patlaması yaşanan bir dönemde bildiklerimize bir de Descartes prensipleriyle bakmamız kendimize ve dünyaya yeni bir ışık yayabilir belki de…

Modern felsefenin temel sorunlarından biri de yöntemdir. Kesin, kendisinden kuşku duyulmayacak bilgi sağlayan bir yöntem arayışı çağa damgasını vurur. Descartes'in çabası da bu arayışın neredeyse başlangıcıdır.

Bu kitap, Descartes’ın opus postumum’u, yani ölümünden sonra yayımlanan eserleri arasında yer alan iki metnin çevirisini bir araya getiriyor. Bu metinlerden Recherche de la Vérité par la lumière naturelle başlığını taşıyan ilki, hayali üç karakter (Eudoxe, Poliandre, Epistemon) arasında kurgulanmış bir diyalogdur.

Descartes tamamını yazıp bitiremediği bu metninde, başta metodik şüphesi ve cogito ergo sum hükmünün şüphe götürmezliği olmak üzere felsefesinin ana hatlarını özetler. Descartes’ın bu metni üzerine ünlü Alman filozof Ernst Cassirer şu değerlendirmede bulunmuştur:

Descartes’ın hiçbir yazısı, hatta metot üzerine konuşma bile, onun düşünce evrenine giriş için bize daha iyi bir yaklaşım noktası sunamaz
Descartes’ın Le Monde ou Traité de la lumière başlıklı metni de bitmemiş bir eser projesidir. Madde, uzay, atalet, hareket, ışık gibi fizik konularını ve maddenin, kütlenin ve hareketin korunumu gibi doğa yasalarını incelediği bu eserini tamamlamaktan, 1633 yılının Haziran ayında aldığı, Galilei’nin Engizisyon tarafından yargılandığı haberi üzerine vazgeçmiştir.

Zira bu eserinde o da Galilei gibi dünyanın güneş çevresinde döndüğünü savunmaya niyetlidir ve hakkında çıkarılmış “ateist” söylentisinden de zaten fevkalade tedirgindir. Descartes’ın bir kovuşturmaya uğramamak için ne kadar ihtiyatlı yazdığı, Dünya ya da Işık Üzerine İnceleme’de görülmektedir: mevcut dünyadan değil, hayâl ürünü bir dünyadan söz ediyormuş gibi yazar. Bu ihtiyatlı tavrını Latince larvatus prodeo (maske takarak ilerliyorum) ifadesiyle de bizzat vurgulamıştır.

‘…Thought and extension may be regarded asconstituting the natures of intelligent and corporeal substance; and then they must not be otherwise conceived than as the thinking and extended substances themselves, that is, as mind and body, which in this way are conceived with the greatest clearness and distinctness. Moreover, we more easily conceive extended or thinking substance than substance by itself, or with the omission of its thinking or extension. For there is some difficulty in abstracting the notion of substance from the notions of thinking and extension, which, in truth, are only diverse in thought itself (i.e., logically different); and a concept is not more distinct because it comprehends fewer properties…

My third maxim was to endeavor always to conquer myself rather than fortune, and change my desires rather than the order of the world, and in general, accustom myself to the persuasion that, except our own thoughts, there is nothing absolutely in our power; so that when we have done our best in things external to us, all wherein we fail of success is to be held, as regards us, absolutely impossible: and this single principle seemed to me sufficient to prevent me from desiring for the future anything which I could not obtain, and thus render me contented; for since our will naturally seeks those objects alone which the understanding represents as in some way possible of attainment, it is plain, that if we consider all external goods as equally beyond our power.

Descartes Metot Üzerine Konuşma’sını ilk kez 1637’de, Diyoptrik, Meteorlar ve Geometri başlıklı incelemeleriyle aynı ciltte yayınlatır. Konuşma, birçok eserini Latince kaleme alan Descartes’ın ana dilinde yazdığı bir metni olup bir bakıma entelektüel otobiyografisi ve felsefesinin özetidir.
Bu eserinde, metodik şüphesi, ruh ile madde ayrımı, Tanrı’nın mevcudiyetine dair ispatları ve metodunun kuralları yanında; geçici ahlâk düsturları, düşünce ve dil arasındaki ilişkiye yaklaşımı, kan dolaşımı ve benzeri fizyolojik gözlemleriyle bir arada sunulmaktadır.

Bu itibarla Metot Üzerine Konuşma, Descartes’ın düşünce dünyasına giriş için en uygun metni olduğu kadar, diğer eserlerini okurken de tekrar tekrar dönülmesi gereken temel bir başvuru kaynağıdır.

Kendine, dayanak olarak düşünceyi alması itibariyle, Descartes modern felsefenin hakikî kurucusudur. Bu zâtın, kendi çağı ve modern zamanlar üzerindeki etkisi hakkında söylenecek hiçbir şey, mübalâğa olmayacaktır. O bir kahramandır. Her şeyi, ta başlangıcından ele almıştır.

- Hegel

Felsefe Seti 15 Kitap Set;

1. Beyaz Zamtıaklar Ülkesinde
2. Bilim Ahlaki
3. Deccal
4. Deliliğe Övgü
5. Devlet
6. Düşünce Oluşumu
7. Düşünme ve Konuşma Özgürlüğü
8. Ecco Homo
9. ideal Bir İnsan ve Topluma Dair Konuşmalar
10. Prens
11. Protestan Ahlaki ve Kapatilizmin Ruhu
12. Putlann Alacakaranlığında
13. Savaş Sanatı
14. Sözcükler
15. Yöntem Üzerine Konuşmalar

On altıncı ve on yedinci yüzyılda matematik, fizik, gökbilim, biyoloji, tıp ve kimya gibi alanlarda yaşanan gelişmeler sonucunda sınırlı ve eski dünya görüşü yerini modern, nicel, bilimsel yöntemlerin kullanıldığı deneye dayalı yeni bir dünya görüşüne bırakmıştır. İşte bu noktada Descartes, aklına takılan sorulara yanıt aramaya başlar: Bugüne kadar doğru olduğuna inandığımız şeylerin hatalı olduğunu gördüğümüze göre artık bir şeyden nasıl emin olabiliriz? Anlığımız veya zihnimizle algıladığımız şeyler gerçek midir? Dış dünyanın bilgisine ulaşmamızı sağlayan algılarımız bizi yanıltabilir mi? Düşünen bir şey olarak biz, neyi kesin olarak bilmediğimizi bilebilir miyiz? Tek gerçek, dünyada hiçbir şeyin kesin olmadığı mıdır?

Descartes Meditasyonlar’da, duyularıyla algıladığı bütün bilgileri yeniden inşa etmeye çalışırken sadece mutlak ve kesin bilginin peşinden gider. Bir şeyden kesin olarak emin olmadığımızda ondan şüphe etmemiz gerektiğini öne sürer; kendinden de şüphe ettiği için var olduğu sonucuna varır.

Rene Descartes ; Latinceleştirilmiş: Renatus Cartesius; sıfat hali: Kartezyen, d. 31 Mart 1596 - ö. 11 Şubat 1650), Fransız filozof, matematikçi ve yazar.

Hayatının çoğunu Hollanda'da geçirmiş olup, Modern Filozofinin Babası unvanını almıştır ve kendisini takip eden Batı felsefesi çoğunlukla onun günümüzde hala çalışılan yazılarına cevap niteliğindedir. Özellikle "İlk Felsefe Üzerine Düşünceler" hala çoğu üniversitenin felsefe bölümünde standart bir kaynak olarak kabul edilir. Descartes'ın matematiğe katkısı da aynı derecede belirgindir; uzaydaki bir noktayı bir numaralar seti olarak işaretleyebil-meyi ve cebirsel denklemleri iki boyutlu koordinat sisteminde geometrik şekiller olarak göstermeyi (ve tam tersini) sağlayan Kartezyen koordinat sistemi, ismini Descartes'tan alır. Cebir ve geometri arasında bir köprü olan, sonsuz küçükler hesabı ve analizi için elzem olan, analitik geometrinin de temellerini Descartes atmıştır. Bir deha örneği olarak tanımlanan Descartes aynı zamanda bilimsel devrimdeki anahtar kişilerden biridir. Kendisinden önceki filozofların otoritesini ve kendi algılarının kesinliğini kabul etmeyi reddetmiştir.

Felsefesinin birçok öğesi geç Aristotelesçilik, 16. Yüzyılın yeniden dirilmiş stoacılığı, içerisinde emsallerini gösterir. Descartes felsefesinde, ekollerden iki temel noktada farklılık gösterir: korporel maddenin durum ve şekil olarak ayrıldığı ve doğal fenomenlerde doğal veya ilahi herhangi jb> uç nokta olduğu kanılarına karşı çıkar. Teolojisinde, Tanrı'nın yaratma ^.§ylemindeki mutlak özgürlüğü üzerinde durur.

Descartes belki de en çok. Metot üzerine konuşmanın 4. ve Felsefenin İlkelerinin 1. bölümlerinde geçen "cogito ergo sum (düşünüyorum öyleyse varım)"şeklindeki felsefi cümlesiyle tanınır.

Descartes, Tanrı’nın varlığını ve insan ruhu ile bedeninin birbirinden ayrı olduğunu kanıtlamaya çalışır Metafizik Üzerine Düşünceler’de. Döneminin bilimlerine sağlam bir temel oluşturma kaygısıyla inzivaya çekilip kendini toplumdan soyutlayan bir düşünürün içsel yolculuğunu anlatır. Descartes, eserinin başından sonuna kadar sistemli bir kuşku yöntemiyle hareket eder. Başka bir deyişle doğru olarak bildiği ne varsa hepsini bir kenara atıp tüm önyargılarından ve temelsiz inançlarından arınarak yol alır.

Bir yandan da insanın her şeyden kuşku duyabileceğini, ama bir tek kendi varlığından kuşku duyamayacağını temellendirmeye çalışır. Sonunda açık ve seçik olarak algılanan her şeyin doğru olduğu yargısına varsa da, zihnin güvenilirliğiyle ilgili kökleşmiş kuşkularının hâlâ kendisini rahatsız ettiğini fark eder. Bunlardan, ancak kendi içinde bulduğu ve dolayısıyla var olan bir Tanrı’dan gelebileceğine inandığı Tanrı fikri üzerine tefekküre dalarak kurtulabileceğini anlar.

Türçeye ilk kez Latinceden çevrilen Metafizik Üzerine Düşünceler; Tanrı, ruh, akıl, zihin, varlık gibi felsefenin temel kavramları üzerine eğilerek okuyucuyu felsefi bir sorgulamanın içine çekiyor.

Cogito, ergo sum, yani “Düşünüyorum, öyleyse varım,” felsefe tarihinin en meşhur önermelerinden biridir. Descartes’ın 1637 yılında yayımlanan Yöntem Üzerine Konuşma adlı ilk eserinde tartışmaya açtığı bu önerme, felsefe-bilim tarihine yeni bir soluk getirmiş ve Çağdaş Batı felsefesinin temel dayanak noktası olmuştur. Çünkü bu önermeyle Descartes, Skolastik anlayışın etkilerini halen sürdürdüğü bir dönemde ve Aydınlanmanın şafağında bir filozof olarak felsefeyi içine düştüğü derin girdaptan kurtarmaya çalışmıştır. Kökleri antikçağ felsefe geleneğine dayanan şüpheciliği yeniden ele alıp yöntem sorunu etrafında işleyerek kurduğu yeni felsefe-bilim sisteminin temel unsuru kılmıştır. İnsanın her şeyden şüphe etse de kendi varoluşundan, yani düşünen Ben’inden veya hakikati kavramasını sağlayan aklından asla şüphe edemeyeceğini açıkça ortaya koymuştur.

Yöntem Üzerine Konuşma felsefe tarihinin seyrini değiştiren ve bitmez tükenmez tartışmaların konusu olan, ölümsüz bir felsefe klasiğidir.

Descartes, ölümünden sonra yayımlanan, aklın ve yetilerinin kullanılması yoluyla hakikate nasıl ulaşılacağı üzerine bir deneme olarak kaleme aldığı eseri Tabiat Işığı ile Hakikati Arama ile öncelikle “tabiat ışığı” belirlemesini tanımlıyor ve Türkçede “Düşünüyorum o halde varım” olarak ünlenen Cogito ergo sum aforizmasının hiçbir kuşku götürmeyeceği üzerine oluşturduğu felsefesinin temelini anlatıyor. Eudoxe, Poliandre ve Epistemon adlarını verdiği hayali üç kişinin konuşması aracılığıyla kendi felsefi ve düşünsel dünyasını mükemmel bir biçimde ifade eden Descartes, şu yaklaşımın kanıtlanmasını amaçlıyor: “Tabiatın saf ışığı, sıradan bir insanın dine ve felsefeye ihtiyaç duymadan her şey hakkındaki düşüncesini, görüşünü belirler ve en gizemli bilimlerin derinliklerine bile ulaşır.”

Descartes’ın Tanrı, evren, çeşitli tutkular, ruh, beden, madde ve ruhun bu hayattan sonraki durumu vb. konulardaki görüşlerini açıkladığı çeşitli mektuplarından oluşan Ahlak Üzerine Mektuplar, başta Prenses Elisabeth olmak üzere, Büyükelçi ve Kraliçe Christine’e yazdığı mektuplardan oluşmaktadır. Descartes’ın özellikle Prenses Elisabeth’e yazdığı mektuplar dikkat çekicidir. Mektupların birinde Descartes ruh hakkındaki görüşünü şöyle açıklar:

“Insan ruhunda iki şey vardır ki doğası hakkında edinebileceğimiz bütün bilgiler onlara bağlıdır; bunlardan biri düşünmesi, diğeri de bir bedenle birleşmiş olduğuna göre, bedene etkisi ve bedenden etkilenmesidir...”

İlk defa Latinceden Türkçeye çevrilen Duygular ya da Ruh Halleri, Descartes’ın Utretch Üniversitesi’nden tıp profesörü Henricus Regius ve Prenses Elisabeth’le mektuplaşmaları sırasında şekillenmiş, Prenses Elisabeth’in meraklı soru ve sorgulamalarıyla gitgide genişleyerek kapsamlı bir çalışmaya dönüşmüş ve kaleme aldığı son eseri olarak düşünce tarihinde ayrıcalıklı bir yer edinmiştir.

İnsanın iç dünyasının mantık örgüsü içinde madde madde çözümlendiği, tecrübenin de işe katılarak tek tek tanımlandığı, deyim yerindeyse insanın duygu dünyasının bir haritasının çıkarıldığı bu eser, beden-ruh ikilemi ve insan psikolojisi konularında çağdaş felsefenin adeta başvuru kaynağı olmuş, başta Spinoza olmak üzere pek çok çağdaş filozofa yepyeni tartışmaların kapısını aralamıştır.