Çekmeceye birkaç mektup bıraktım. Bu mektupları, yazıldıktan yüzyıllar sonra Prusya’da bir profesör de okumuştu; onun özgürlükten bahseden mektubunu ötekilerin yanına koydum. Çekmece masadaydı, masa kütüphanede, kütüphane ise cenneti sır dolu kumların üzerinde yükselen bir kütüphanede yaşamak olan kör bir adamın zihninde. Bu adamın kafasındaki kütüphane öyle karmaşıktı ki orada gezinirken iki kardeş yolunu kaybetmişti. Onların öyküsünü de ekledim adamın zihnine; yollarını bulmaları için gerekli bir haritayla beraber… Sevgili okuyucu, tüm bunların bir şekilde birbirine bağlandığını düşündüysen, ağaçlardan bahsetmenin gerekliliğini de anlamışsındır. Bir ağaç ki Upanişad’daki gibi göksel ve tek başına. Öyle ki olur da tek başına kaldığında canın sıkılırsa, kahkahanı tanrılarla beraber attığını, acı çekerken de seni bırakmadıklarını hatırla diye.

Furkan Göl