Yıllar önce daha bir çocukken Kapalıçarşı Fesçiler kapısından çıkıp Sahaflar Çarşısı kapısından girdiğimde doğal olarak çok büyük bir anın içinde olduğumu bilmiyordum. Sahaflar çarşısının içinde, kitapçıların arasında, avlunun ortasında bir çeşme vardı. Uzun sürecek sıcak bir yazın başlarıydı. Yüzümü yıkadım. Sular yüzümden süzülürken etrafıma baktım ve durdum. Hulki Aktunç der ya; içine sonsuz fotoğrafların sığdığı kısacık bir an. Öyle bir an. Zaman zaman hissediyorum ki ben hala on iki yaşımdayım; babamın ölmesine iki yıl var, üniversiteye başlamama altı yıl var, ilk kitabımın yayımlanmasına on sekiz yıl var, bu yazıyı yazmama otuz dört yıl var. O avluda yüzümden sular süzülürken etrafıma bakıyorum ve kitapları görüyorum. Bugün baktığımda gördüğüm kitaplar aşağıda. Rafların arasında kaybolmuş olanlar ya da daha dün baktığımda ilk gördüklerim değil belki, ama bu da o bir an içine sığmış sonsuz fotoğraftan birisi altı üstü.

Güray Süngü