Yeni Kitaplar

İdare hukuku bakımından kazanılmış hak konusunun daha çok yargının vermiş olduğu kararlar üzerinden değerlendirilme eğiliminde olunduğu gözlemlenmektedir. Ancak yargının vermiş olduğu kararlarda ise, kazanılmış hak kavramı ile pek de ilgisi olmayan durumların dahi, kazanılmış hak kapsamına alınabildiği, dolayısıyla yargı kararları aracılığı ile de kavramın somut olarak ortaya konulmasının mümkün olmadığı gözlenmektedir. Ayrıca yargının kazanılmış hakka dair verdiği kararın, en azından o karara konu olay bakımından hüküm ifade etmekle birlikte, diğer olaylar bakımından aynı yorumun yapılması halinde çıkmaza girilebildiği durumlara da rastlanılabilmektedir.

İmar hukuku gibi, eşya hukuku kurallarının ve terimlerinin etki ettiği bir alanda ise, kazanılmış hak konusunun daha da karmaşıklaştığı görülmektedir. Zirâ “mülkiyet hakkı” kavramının etki ettiği imar hukuku alanında uygulayıcıların/yorumcuların kazanılmış hak kavramına mülkiyet hakkının etkisinde kalarak yaklaşabildikleri gözlenmektedir. Dolayısıyla uygulamada farklı farklı kazanılmış hak durumları ile karşılaşılabilmektedir. Bu durum ise, kazanılmış hakkın ne olduğunun “efradına câmî, ağyarına mânî” şekilde incelenmesini; neyin kazanılmış hak, neyin kazanılmamış hak olduğunun ortaya konulmasını gerekli kılmaktadır.

Bu maksatla genelde idare hukukunda özelde ise imar hukukunda kazanılmış hakkın var olup olmadığı, kazanılmış hak mevcut ise neyin kazanılmış hak, neyin kazanılmamış hak olduğu; kezâ imar idare hukukunda kazanılmış hak mevcut ise bu hakkın mahiyetinin, niteliğinin, fonksiyonlarının ve sonuçlarının ne şekilde tezâhür ettiği; kazanılmış hak mevcut değil ise, bu hâlde ne tür durumların ortaya çıktığı hususları çalışmada tahlil edilmeye gayret edilmiştir.

6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu yürürlüğe girmeden önce başladığım ve 2013 yılında yazımını tamamladığım bu kitabı, özel bazı gerekçelerle yayımlamamıştım.

6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nda yapılan köklü değişiklikler ile torba yasalarla yapılan değişiklikleri takip ederek, Yargıtay kararları ve içtihatlarını da izleyerek kitap üzerinde gerekli değişiklik, ekleme ve düzenlemeleri yapmaya çalıştım.

Ayrıca, Sermaye Piyasası Kanunu’nda, Bankacılık Kanunu’nda ve Sigortacılık Kanunu’nda yer alan, anonim şirket genel kurul toplantılarına dair hükümlere de, ilgili bölümlerde yer verdim. Bu sayede, özel kanunu bulunan anonim şirketler (örn. Türkiye Varlık Fonu A.Ş. ve Türkiye Kalkınma ve Yatırım Bankası A.Ş. gibi) ve amaç/faaliyet konusu bakımından özel kanunlara tabi anonim şirketler (Enerji Piyasası Kanunları gibi) haricinde, neredeyse tüm anonim şirketleri ilgilendiren genel kurul hükümlerini derlemiş oldum.

Anonim şirketler hakkında kısa bilgilendirme sonrasında, sırasıyla genel kurul çeşitleri, toplantıya katılabilecekler, katılıp oy kullanamayacaklar, genel kurulun yetkileri, yetkinin sınırları, toplantıya çağrı, toplantı başkanlığı, toplantı gündemi, toplantının açılması, gündem maddelerinin görüşülmesi, toplantı tutanağı, toplantı ve karar nisapları, bakanlık temsilcisi, genel kurul kararlarının iptali ve butlanı, elektronik ortamda genel kurul toplantısı ve anonim şirketleri ilgilendiren temel düzenlemelerin neler olduğundan kısaca bahsederek genel kurulla ilgili tüm hususları ayrı başlıklar altında, ayrıntılı sunmaya çalıştım.

Kitabın farklı bölümlerinde, birbirine benzeyen konular ve konu başlıkları olabilir; tekrardan kaçınmayı önlemek adına ilgili olduğu düşünülen başlıklarda daha fazla bilgi vermeye çalışıldı. Diğer taraftan, kitabın bir bütün olarak değerlendirilmesi gerektiğini unutmamak gerekir.

Konkordato hukuk sistemimizde eskiden beri bulunmakla birlikte 28.02.2018 tarihli ve 7101 sayılı İcra ve İflas Kanunu ve Baz ı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun ile 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun konkordato hükümlerinde önemli değişiklikler yapılarak bu müessesenin uygulama açısından daha fazla işlerlik kazanması sağlanmıştır.

Daha sonra uygulamada meydana gelen sorunları ortadan kaldırmak amacıyla 06.12.2018 tarihli ve 7155 sayılı Abonelik Sözleşmesinden Kaynaklanan Para Alacaklarına İlişkin Takibin Başlatılması Usulü Hakkında Kanun ile 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun konkordatoya ilişkin bazı hükümlerinde değişiklikler yapılmıştır.

Bu kitapta 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu ile düzenlenmiş bulunan konkordato sistemi 7101 sayılı Kanun ve 7155 sayılı Kanun ile yapılan düzenlemelerde dikkate alınarak bütün boyutları ile incelenmiştir.

Kitap beş bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde konkordatonun hukuksal boyutu incelenmiştir. İkinci bölümde muhasebenin temel kavramları ile finansal tablolar ve bağımsız denetim hakkında temel bilgiler verilmiştir. Üçüncü bölümde konkordato talebi aşamasında hazırlanması gereken raporlar, dördüncü bölümde konkordato talebine eklenecek belgeler detaylı olarak incelenmiştir. Beşinci bölümde konkordatonun vergisel boyutu anlatılmıştır.

Bu eserin içeriğini teknolojik, sosyal ve ekonomik ilerlemenin gerçekleşmesi yolunda önemli bir adım olarak kabul edilen 10 Ocak 2017 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6769 sayılı Sınai Mülkiyet Kanunu çerçevesinde marka hakkının sona erme halleri oluşturmaktadır.

Bu kapsamda çalışmamız dört bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde; Markanın Yenilenmesi başlığı altında, markanın koruma süresi, markanın yenilenme prosedürü ve markanın yenilenmemesi halinde marka hakkının sona ermesi incelenmiştir. İkinci bölümde; Marka Hakkından Vazgeçme başlığı altında, feragat kavramı, vazgeçmenin unsurları, vazgeçme prosedürü ve devam eden hükümsüzlük davalarında vazgeçmenin hukuki sonuçları üzerinde durulmuştur. Üçünü bölümde; Markanın Hükümsüzlüğü başlığı altında, hükümsüzlük kavramı, hükümsüzlük halleri, yeni sınai mülkiyet kanunu çerçevesinde marka olabilecek işaretlerin neler olduğu, mutlak ve nisbi red nedenlerinin incelenmesi başta olmak üzere hükümsüzlük davalarına ilişkin usul hükümleri ile hükümsüzlüğün hukuki sonuçları, etkileri ve kapsamı, hükümsüzlüğün diğer hukuki işlemlere olan etkisi ve uluslararası tescilli markaların hükümsüzlüğü konuları ayrıntılı olarak ele alınmıştır. Dördüncü bölüm ise; yeni sınai mülkiyet kanunu ile ayrıca ve etkin şekilde düzenlenen Markanın İptali konusuna ayrılarak iptal kavramı, hükümsüzlükten farkı, iptal halleri ve iptal prosedürü hakkında detaylı inceleme yapılmıştır.

Çalışmamız mülga 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile karşılaştırmalı olarak ve mehaz AB mevzuatı ve uluslararası düzenlemeler çerçevesinde detaylı şekilde incelenerek ele alınmıştır. Çalışmamız oluşturulurken kanuni düzenlemelerin yanı sıra doktrin, Yargıtay kararları ve uluslararası mahkeme kararlarından yararlanılarak teoride ve uygulamada marka hakkının sona ermesi açıklanmaya çalışmıştır.

Türk vatandaşlarının yaşadıkları ülkelere entegrasyonlarının sağlanması ve özellikle de o ülkelerin vatandaşlığına geçmelerinin teşvik edilmesi öteden beri ulusal politika meselesi olarak görülmüştür. Ancak birçok ülke çok tâbiiyetlilik (vatandaşlık) durumunu kabul etmediğinden o ülkelerin vatandaşlığına geçilmesi Türk vatandaşlığından çıkılmasını zorunlu hale getirmiştir. Hal böyle olunca da Türk vatandaşlığından çıkmak isteyenlerin Türkiye ile bağlarının nasıl devam ettirecekleri ve sahip oldukları haklarının akıbetinin ne olacağı sorunuyla yüzleşilmiştir. Bunun üzerine, 403 sayılı Türk Vatandaşlık Kanununda önemli bir değişiklik yapılarak bu kişiler için özel bir statü oluşturulmuştur. Böylece bu kişilerin hem Türk vatandaşlığından çıkmaya bağlı olabilecek tereddütleri giderilmiş, hem de Türkiye ile bağlarının sağlam bir hukuki temel üzerinde devam etmesi sağlanmıştır. Amaç bakımından ne kadar elzem bir statü olarak gözükse de idari uygulamada bir o kadar da sıkıntı oluşturmuştur. Gerçekten de, kanuni düzenlemede uygulamada ortaya çıkan sorunlar nedeniyle geçmişte birçok kez değişiklik yapılmak zorunda kalmıştır. Fakat getirilen değişiklikler, sorunları tamamen gideremediği gibi yeni sorunları da beraberinde getirmiştir.

Bu bağlamda özellikle iki hususa dikkat çekmek gerekir. Birincisi, statünün son derece geniş uygulanma alanının olmasıdır. Zira statü milyonlarca kişiyi ilgilendirmektedir. İşte konu her şeyden önce sırf bu yüzden de önem arz etmektedir. Hal böyleyken, statünün yasal çerçevesinin yalnızca bir maddeden ibaret olacak şekilde düzenlenmesi anlaşılır gözükmemektedir. Mamafih statü, önemli düzenleme boşlukları ve belirsizlikleri içermekte ve bundan dolayı da önemli yorum ve uygulanma sorunlarına yol açmaktadır. Diğer husus ise sözü edilen sorunların önemli bir kısmının öğretide henüz hiç ele alınamamış olmasıdır. Bunun başlıca sebeplerinden biri, konuya ilişkin olarak yapılan akademik çalışmaların sayısının son derece az olması ve özellikle de son yıllarda neredeyse hiç çalışmanın yapılmamış olmasıdır. Ne var ki statünün hukuki mahiyeti ve temelleri açısından önem arz eden hususların birçoğu açıkta kalmıştır.

Bu gereklilikten hareketle çalışmada statünün ayrıntılı bir şekilde ele alınması planlanmaktadır. Bu doğrultuda çalışmanın öncelikli amacı, statünün belirsiz yönlerini ve sorunlu alanlarını inceleyerek olası bir kanun değişikliği için öneriler sunmaktadır.

Kitabın ikinci basısı üzerinden dört yıldan fazla süre geçti. Doktora programlarında yardımcı ders kitabı olarak yararlanılan kitabın mevcudu kalmadı. Öğrenciler yeni bası yapılmasını istediler, dostlarımdan da bu yönde tavsiyeler aldım.

Kişilere, topluma ve devlete karşı suçlar kısmına fetva kitaplarından ve Şer’iye sicillerinden eklemeler yaptım, gördüğüm hataları düzelttim. Kitaba tazir suçlarını da ekledim, aldığım fetvalarda ve mahkeme kayıtlarında anlamayı kolaylaştıracak küçük tasarruflarda bulundum.

Hacmi büyüyen kitabım, okuyucuların ilgisi ve eleştirileriyle olgunlaşmaya devam edecektir.

Hukuk tarihimizde ceza hukuku genel hükümlerle ilgili kitapların yazılmasına suç teorisiyle ilgili hükümlerin ilk olarak yer aldığı 1858 Osmanlı Ceza Kanununun yürürlüğe girmesinden sonra başlanmıştır. Bu kitaplardan bazıları anılan Kanunun şerhi, bazıları ise sistematik ders kitabıdır.

İslam ceza hukuku modern hukuk sistematiği ile ve karşılaştırmalı olarak Mısırlı hukukçu Abdülkadir Udeh tarafından kaleme alınmıştır. Bu kitap, hem mezhepler arası karşılaştırmalı İslam ceza hukukunu, hem de Batı hukuku ile mukayeseyi içermekte; ne var ki, Osmanlı uygulamasını yansıtmamaktadır. Udeh’in eseri Türkçeye iki defa tercüme edilmiş; ancak dilimizde İslam ceza hukuku –İslam Hukuku ve Türk Hukuk Tarihi ders kitapları içindeki bölümler hariç- genel hükümler tarzında telif de edilmemiştir.

M. Ebu Zehra’nın el-Cerime ve el-Ukube adlı iki ciltlik kitabı da Türkçe’ye çevrilmişse de, çevirinin başarılı olduğunu söylemek gerçekten güçtür.

Kitabımızın ikinci basısı üzerinden dört yıldan fazla süre geçti. Mevcudu tükendi. Bu basıda, önceki basılarda yer alan tazir suç tipleri önemli ölçüde Osmanlı Ceza Hukuku Özel Hükümler kitabımıza aktarılmış, infaz hukuku kısmında da hapis cezasının infazı Hukuk Tarihimizde Hapis kitabımızda yer aldığı için bu kitaptan çıkarılmıştır.

Kentsel dönüşüm, çok boyutlu bir başkalaşım sürecidir. Kentsel dönüşümü gerektiren sebepler zaman ve mekâna göre farklılık göstermektedir. Bu farklılıktan dolayı, Türk hukukunda, kentsel dönüşümü doğrudan düzenleyen dört farklı kanun mevcuttur. Bunlar; 5366 sayılı Yıpranan Tarihi ve Kültürel Taşınmaz Varlıkların Yenilenerek Korunması ve Yaşatılarak Kullanılması Hakkında Kanun, 5104 sayılı Kuzey Ankara Girişi Kentsel Dönüşüm Projesi Kanunu, 5393 sayılı Belediye Kanunu ve 6306 sayılı Afet Riski Altındaki Alanların Dönüştürülmesi Hakkında Kanun’dur. Çalışmanın konusu, 6306 sayılı Afet Riski Altındaki Alanların Dönüştürülmesi Hakkında Kanun kapsamındaki kentsel dönüşüm alanlarının tespit ve yargısal denetimidir. 6306 sayılı Kanun’da üç farklı statü öngörülmüştür. Bunlar; riskli yapı, riskli alan ve rezerv yapı alanıdır. Bu Kanun kapsamında kentsel dönüşüm uygulamaları gerçekleştirilecekse ilgili yapının/alanın, üç statüden birisine sokulması gerekmektedir. Çalışmada tespit süreci, mahkeme içtihatları ışığında incelenmiştir.

Bireysel başvuru, hukuk sistemimize dâhil olduğu günden bu yana temel hak ve özgürlüklerin korunmasında önemli bir işlev görmektedir. Kamu gücünün işlem, eylem ya da ihmali nedeniyle bir temel hak ve özgürlüğünün ihlal edildiğini ileri süren ve mevcut hukuk yollarında bu şikâyetine çözüm bulamayan kişiler bireysel başvuru yoluyla Anayasa Mahkemesi’ne başvurmaktadır. Kanun koyucu bu başvuru yolunu ihdas ederek Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne gidilmeden önce soruna ulusal hukuk sistemimizde bir çözüm getirilmesini amaçlamıştır.

Bireysel başvuru yolunun bugüne kadar olan uygulaması bu hukuk yolunun kendine özgü kurallarının yeterince bilinemediğini ortaya koymuştur. Bu bağlamda zaman zaman bireysel başvuruya, temel hak ve özgürlükleri koruma işlevinin de ötesinde tüm hukuka aykırılıkları giderme gibi bir misyon yüklenmektedir. Bunun yanında bireysel başvurunun kabul edilebilirlik koşullarının kavranmamış olması çeşitli hak kayıplarına neden olabilmektedir.

Elinizdeki bu çalışma, bireysel başvurunun bilinmeyen yönlerini aydınlatmaya yönelik olarak hazırlanmış; bireysel başvurunun temel işlevinin ve Anayasa Mahkemesi tarafından incelenme usulünün ortaya konulmasına yönelik kısa ve öz bilgiler içeren bir rehberdir.

Uluslararası İnsan Hakları Hukukunda Demokrasi Teorisi Bağlamında Serbest Seçim Hakkı ve Türkiye isimli bu çalışma, doktora tez çalışmamın gözden geçirilmiş ve bu süreçte özellikle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi tarafından verilen önemli kararların eklenmiş halidir. İlgili çalışma, demokratik siyasal rejimin temsil ve seçim mekanizmasıyla bağlantısını ele alarak, bu kurumların tarihsel gelişim aşamalarının irdelenmesini amaçlamıştır. Böylece uluslararası insan hakları düzenlemelerinde yer alan serbest seçim hakkının tarihsel gelişim çizgisi ile demokrasi teorisinde ihtiva ettiği önem ortaya konmaya çalışılmıştır. Buradan hareketle, uluslararası insan hakları düzenlemeleri bağlamında serbest seçim hakkının kapsamının detaylı bir şekilde ele alınması amaçlanmış ve buradan çıkan sonuçlar Türkiye özelinde karşılaştırılmıştır. Seçim konusunda Anayasa Hukuku’nda ve Siyasal Bilimler alanında sayısız eserler olmasına rağmen, bu konunun İnsan Hakları Hukuku çerçevesinde ele alınmamış olması gözlenmiştir. Bu nedenle seçimlerin İnsan Hakları Hukuku boyutuyla ele alınmasını amaçlayan bu çalışma, araştırmacılara, akademik çalışmalara ve hukuk dünyasına yeni bir perspektif kazandırmayı amaçlamaktadır.

1981 yılında göreve başlayan bir asker idareci iken, 1993 yılından sonra askerî hâkim olarak çeşitli askerî mahkemelerde, 2002 yılından itibâren AYİM’de Devlet memurları ve TSK’leri mensuplarına ilişkin disipliner uyuşmazlıklara bakan Dairelerin üyesi ve başkanı olarak devam eden hâkimlik mesleğinden ve nihayet 2008’den itibâren TAA’nde hâkim ve savcı adaylarına verdiğim disiplin hukuku derslerinden edindiğim deneyim ve birikimin verdiği güç ve cesaretle yazılan Disiplin Yaptırımları Rejimine Giriş niteliğindeki bu çalışmanın konusu, disiplin suç ve cezalarına ilişkin genel esâs, ilke ve kurallardır.

Disiplin suçları! Öyle bir kusur ki; evde, sokakta, yolda vuku bulsa aldırış edilmeyecek kadar basit, sıradan ve önemsiz… ve fakat işimiz ve iş yerimiz bakımından çalışma hayatımızı etkileyebilecek, hatta kamusal haklarımıza hâlel getirebilecek mikyasta nahoş, mühim ve ağır: Kimi zaman moralimizi, kimi zaman paramızı, bazen itibarımızı, bazan da memuriyetimizi, mesleğimizi ve işimizi kaybettirecek kadar…

Disiplin cezaları! Öyle bir yaptırım ki; Devlet memurları başta olmak üzere polisi, asker, akademisyeni, hâkimi vb. tüm daimi kamu görevlilerinden KİT’lerde istihdam edilen bazı sözleşmeli personele, okuldaki öğretmene ve öğrenciye, kışladaki komutana ve erlere, üniversitedeki profesörden müstahdemine, avukat, noter, mali müşavir, eczacı, mühendis olarak kamu kesimi dışında serbest meslek mensuplarına kadar, her yerde ve herkese uygulanmakta…

Bütün bunların müsebbibi, kamusal bir hizmet görmek! Şu veya bu sıfatla, ama rızaen ama yükümlü; kimi ücretli kimi meccanen; çoğu zaman kamu kesiminde, bazen serbest bir kamu hizmetiyle bağlılık hâlinde olmak…

Kendimiz değilsek de, ailemizden veya çevremizden birinin, konu komşumuzun, akrabamızın, hemşehrimizin, eş dostumuzun velhasılı toplumdaki büyük bir çoğunluğun böyle bir kamusal bağ içinde bulunduğu bir vakıadır. Bunun sonucu da, şahsen tanıdığımız veya bizatihi tanımadığımız bir kişinin sıklıkla bir disiplin vakasıyla karşı karşıya kaldığı da bir gerçektir. Öyle ya da böyle, ya fail olarak bir disiplin yaptırımına muhatap olur veya işveren/âmir olarak başkasına disipliner tedbir uygularız.

İşte çevremizdeki bu tür disipliner uygulamalar ne denli çok ve yaygın ise, bunları konu edinen mevzuat da o kadar geniş ve çeşitlidir. Neredeyse her bir kamu hizmeti türü için farklı ve müstakil, hattâ her bir ilgili için ayrı ve münhasır disiplin rejimi söz konusudur. Bütün bu düzenlemeleri bir araya toplamak da, herkesi kapsayan genel bir kanun yapmak da ne mümkün ne gerekli, hem müşkil hem faydasız. Ancak bütün bu sebeplerle ve her şeye rağmen, oldukça yoğun, yaygın ve dağınık bu mevzuatla beraber, bunun doktriner yönünü ve yargısal tatbikatına ilişkin genel ilke ve esâslarını tespit ve tayin etmek lâzımül icra kabilinden bir zorunluluktur. Bunun da ötesinde, ülkemizde genel, ortak ve objektif nitelikte bir disiplin yaptırımları rejiminin imkân ve kurallarını oluşturmak şart olmuştur.

Bu çalışmanın konusu, disiplin soruşturmasını dışarıda tutmakla beraber, en genel ve geniş hatlarıyla kamu/sal disiplin yaptırımları rejimidir. Amacı ve kapsamı itibariyle, kitapta, ceza hukukunun genel hükümleri çerçevesinde disiplin suç ve cezalarının ilke ve özellikleri, teorik ve pratik boyutuyla ortaya koyulmaya çalışılmıştır. Bu açıdan Devlet memurlarına ilişkin mevzuat ve yargısal içtihat merkeze alınmakla beraber, mümkün ölçüde birbirinden farklı ve ilgisiz düzenlemeledeki hüküm ve kurallar bir arada ve mukayeseli olarak analiz edilmiş ve değerlendirmeye tâbi tutulmuştur. Çalışmamız yeni Türk Ceza Kanunu’na hâkim perspektifle, kamu görevlileriyle birlikte idare hukukunu ilgilendiren tüm kamusal disiplin yaptırımlarının sentezini konu edinmesi itibariyle benzerlerinden ayrılmaktadır.

Ülkemizde istihbarat faaliyetlerini yerine getiren kurumlardan en önemlisi Milli İstihbarat Teşkilatı’dır (MİT). Teşkilatın faaliyetlerinin özünde gizlilik esastır ve bu faaliyetlerin sağlıklı bir şekilde icra edilebilmesi için söz konusu gizliliğin sağlanması gerekmektedir. Bu nedenle, 2937 sayılı Devlet İstihbarat Hizmetleri ve Milli İstihbarat Teşkilatı Kanununun 27. maddesinin ilk üç fıkrasında; MİT’in görev ve faaliyetlerine ilişkin bilgi ve belgeler ile MİT mensupları ve ailelerinin kimlikleri ceza hukuku normları ile koruma altına alınmıştır. Çalışmamızın konusunu bu suç tipleri oluşturmaktadır.

Dört bölümden oluşan çalışmamızda yöntem olarak, öncelikle istihbarat kavramı ve ülkemizdeki istihbarat teşkilatları hakkında genel bilgiler verilmiştir. Çalışmamızın devamını oluşturan ikinci, üçüncü ve dördüncü bölümlerde ise suç analizi yapılmıştır. İkinci bölümde; “MİT’e Ait Bilgi ve Belgelerin Suistimali Suçu” incelenmiştir. “MİT’e ait Kimliklerin Suistimali Suçları” başlıklı üçüncü bölüm diğer bölümlerden farklı olarak iki kısımdan oluşmaktadır. Bölümün ilk kısmında; “MİT Mensuplarının ve Ailelerinin Kimliklerinin, Görev, Makam ve Faaliyetlerinin İfşası Suçu”, ikinci kısmında; “MİT Mensubu Kimlikleri Üzerinde Sahtecilik Suçu” inceleme altına alınmıştır. Dördüncü bölümde ise; ilk iki suç tipinin konusunu oluşturan; “MİT’in Görev ve Faaliyetlerine İlişkin Bilgi ve Belgeler ile MİT Mensuplarının ve Ailelerinin Kimliklerinin Medya ve Kitle İletişim Araçlarıyla Yayımlanması, Yayılması veya Açıklanması Suçu” ele alınmıştır.

“Türk Ceza Kanunu’nda Düzenlenen Gizliliğin İhlali Suçları” isimli bu çalışma, Doç. Dr. Fatih Birtek’in danışmanlığını yürüttüğü yüksek lisans tezi olarak Prof. Dr. Mustafa Özen, Doç. Dr. Fatih Birtek ve Dr. Öğretim Üyesi Gülden Şişman’dan oluşan jüri önünde savunularak oybirliği ile başarılı bulunmuştur. Çalışma aynı başlık ile –tez savunmasında jüri üyeleri tarafından dile getirilen eleştiriler doğrultusunda- yeniden ele alınarak, yayına hazırlanmıştır.