Yeni Kitaplar

"Eski Türkçeden günümüze kadar yaşayan bütün Türkiye Türkçesi sözcükleri ile Azerbaycan, Türkmen, Özbek, Kazak, Kırgız, Uygur, Kazan Tatar, Kırım Tatar, Nogay, Başkurt, Çuvaş ve Yakut (Saha) Türkçeleri ve 'Türkiye Türkçesi' (Anadolu-Rumeli) ağızlarında yaşayan biçimlerini gösteren en güvenilir bilimsel sözlüktür.''

Türkologlara, Türk diline gönül verenlere, Türkçe ve Türk Dili-Edebiyatı öğretmenlerine faydalı olması dileğiyle...

Türk kültürünün tarihsel ve sosyolojik tecrübesi bu kitabın temel problemi olarak alınmıştır. Çünkü tarihsel ve sosyolojik boyut göç ve kültürün iki temel ayağını teşkil eder.

Bu bağlamda göçün toplumsal tarihimizdeki yeri ile modern hayata getirdiği etkiler kültürel ve eğitimsel tecrübeler üzerinden incelenmektedir.

Yurt Dışı Göçler Almanya örneğinde, Balkan göçleri ve göçte İstanbul tecrübesi tarihsel boyutta, Suriyeliler güncel boyutta, köyden mahalleye evrilen süreç ise iç göçün kentleşme istikametindeki yeni açılımları olarak kitabın temel konularını oluşturmaktadır.

Özgün gözlem ve deneyimleriyle göçün tarihsel ve güncel tanıkları da bu kitabın teorik boyutunu zenginleştiren bir detay olarak sunulmaktadır…

Bu eser, başından beri ele aldığımız bölünme, ayrışma ve manipülasyonlara neden olan ve bundan sonra da etkinliğini sürdürmesi mümkün görünen, önce zihnimizde oluşup daha sonra hayat pratiğine dönüştürdüğümüz kolektif kimlik ve temsillerin sosyolojik, psikolojik, siyasi, kültürel bir çözümlemesini okuyucusuyla buluşturmayı hedeflemektedir.

Elinizdeki kitap, artık hayatımızın her safhasını, neredeyse tüm toplumları ve bir bütün olarak dünyanın geleceğini ilgilendiren bu paradigmal ön yargılardan kurtulmanın, hayata daha geniş bir perspektiften bakabilmenin, bizi devekuşu misali kendi içimize hapseden ve yaşantımızı, düşünce dünyamızı, ufkumuzu ve ilişkilerimizi fakirleştiren yapay sınırları ve kategorik ayrışmaları bir yana bırakarak hayatın özünü ve esasını yakalayabilmenin mümkün olduğunu göstermektedir. Elbette bu konuda yazılmış ve literatürde saygın yer edinmiş pek çok eser mevcuttur.

Ancak bu çalışmanın diğerlerinden farkı, konunun özüne inerek ve insan beyninin kıvrımlarına nüfuz ederek insan gerçeğinin kognitif, bilişsel ve duyuşsal boyutlarıyla bütünleşen insan davranışının mantıksal ve deneysel eylem analiziyle, insanın niçin kolektif temsil ve semboller üzerinden dünyayı algıladığını irdelemesi, bu algılamanın insan davranışına yansıyarak dış dünyaya yansıması, bu yansımanın yarattığı rasynellik-irrasyonellik, dışlayıcılık-kuşatıcılık, reformizm-muhafazakârlık, eskilik-yenilik gibi olguları güncel örnek vakalarla psikolojik ve sosyolojik boyutlarıyla çözümlemesi, bu çözümlemenin bir yandan güncel ulusal ve uluslararası politikalarda ve kültürler arası yüzleşmelerde yarattığı tesirleri gözler önüne sererken, öte yandan, ilginç bir biçimde ve tarihte ilk defa olmak üzere, ekonomik işletmeler düzeyinde ve örgüt kültürü ve felsefesi bağlamında, özel kurumlar ve kamu kurumları açısından mikro ve mezo düzeyde analizler yapması ve bu problemlerin çözümünün ne denli zor olduğunun bilinci ve farkındalığı çerçevesinde sunduğu uzun erimli çözüm stratejileridir.

Kimlik, özellikle küreselleşmenin etkinliğini genişlettiği 2000’li yılların başından itibaren siyasetin merkezinde yer alan bir kategori haline gelmiştir. Bireye toplumsallaşma süreçleri içerisinde kazandırılan normatif unsurlar olarak tanımlayabileceğimiz kimlik kavramı, bir yere, bir objeye ya da bir kolektiviteye aidiyet yarattığı için ehemmiyet taşımaktadır. Nitekim psikolojik ve fizyolojik anlamda kendini güvende hissetmesi için herkesin mutlaka bir kimliğe sahip olması lazımdır. Bu kimlik bir aileye mensubiyeti beraberinde getirebileceği gibi dinî, mezhebî, ırki, ulusal ve etnik bir kolektiviteden de kaynaklanabilir.

Kuşkusuz herkesin kendi kimliğini öğrenme, kendi kimliğini sürdürme ve kimlik sahibi olmanın konforunu yaşama hakkı vardır. Zira kimlik, meşru ve toplumsal bir gerçeklik üzerinden tanımlanan bir aidiyet unsurudur. Kimlik, tanımı gereği her ne kadar çatışmacı ve ötekilik yaratan unsurları bünyesinde barındırmış olsa da, birleştirici, uzlaştırıcı ve hedef oluşturucu işlevlere de sahip olan bir parametredir. Ancak burada kimliğin istismarını yaratan şey, ulusal ve uluslararası siyasete kurban edilmesidir ki bu durum, ‘kimlik siyaseti’ terimiyle ifade edilir.

Tüm bu bilgilerin ışığında kimlik siyaseti, insanın salt insan olarak değil de etnik kökeni, dini, mezhebi ve ulusal kökeni üzerinden siyasi analize tabi tutulmasıdır. Başka bir ifadeyle siyasetin, insanların aidiyetlerine bağlı olan şekillenmesi, kimlik siyasetinin bir neticesidir. Bunun en bariz örneği olarak, Suriye’de yaşanan iç savaşı gösterebiliriz. Bugün biz analistler Suriye’deki insani dram yerine, Ezidîler, Marunîler, Keldanîler, Nusayrîler, Kürtler, Türkmenler, Araplar, Sünnîler ve Şiîler bağlamında siyasi plan, kestirim ve stratejileri konuşmak durumunda kalmaktayız. Bu durum insan merkezli bir dünya kurmayı engellemekle kalmıyor, gerek ulusal ve gerekse uluslararası arenada yeni çatışmaların, yeni bölünmelerin, algı operasyonlarının, asimetrik mücadelelerin ve vekâlet savaşlarının nedeni hâline geliyor.

Bu bakımdan elinizdeki kitap, kimlik siyasetinin nasıl oluşturulduğunu, çatışma ve krizlerden nasıl beslendiğini ve bizatihi bu siyaset tarzının ne tür krizlere yol açtığını sosyolojik, toplumsal ve tarihî boyutlarıyla ele almaktadır. Bu kitabın iddia ettiği tez ve bu tezin en somut örnekleri incelendiğinde görülecektir ki, son dönem yaşanan ve her gün konuştuğumuz krizlerin arkasında da kimlik siyaseti yatmaktadır.

*The Passive Voice

*The Causative

*The Gerund

*The Infinitive

*The Participle

*Complex Sentences

Sevinç ve umutla çıktığı ilk seferde, lanetli bir akıbetle yüz yüze geldikten sonra teselliyi Akkız Ana, Dursun Bir toplumun gelişmişlik göstergesi, o toplumun bilgi, sanat, ahlak, politika ve varlığı algı biçiminin nasıl olduğuyla ölçülebilir.

Bilgi üretemeyen bir toplumun, diğer toplumlarla aynı düzeyde bir yaşam standardını elde etmesinin mümkün olmadığı gibi, aynı şeklide ahlak ve siyaset konularında ilerleme sağlayamamış bir toplumun, kendi içinde bir harmoni oluşturması da beklenecek bir şey değildir. Öte yandan varlık algısı ise bir taraftan maddeye şekil verme hüneri olarak tanımlanabilecek teknolojinin oluşup oluşmamasını diğer taraftan insanın maddi ve manevi alanla kuracağı bağı belirleyecektir.

Bütün bu alanlarda olacak her tür gelişme ve ilerleme bir plana, programa ve yönteme ihtiyaç duymaktadır. Çünkü asıl olan, doğru bilgi üretmektir. Doğru bilgiye ise yöntemsiz ulaşılamaz. Dünyanın gelişmiş olarak nitelendirilen toplumları, kendi tarihleri içerisinde böyle bir süreçten geçmiş ve bugünkü durumlarına bu şekilde ulaşmışlardır.

İşte Yeniçağ Felsefesi Tarihi, Batı’nın geçirdiği bu süreci ele almakta ve o coğrafyada yetişen filozofların görüşlerini içermektedir. Batı filozofları ilk olarak yukarıda adı geçen alanlarda doğru bilgiye ulaşabilmek için yöntemin ne olması gerektiğini sorgulamış ve bütün alanlarda belli bir yöntem doğrultusunda bilgi üretmeye çalışmışlardır. Bu, doğal olarak birdenbire olmamış, belli bir tarih dilimini kapsamıştır.

Bilgi, üretilip insanların zihnine sunulduğu andan itibaren artık herkesin ortak malıdır, yani evrenseldir. Nerede üretilirse üretilsin her toplum gelişebilmek, ilerleyebilmek için gerekli olan bilgilere ulaşmak zorundadır. Elinizdeki bu çalışmanın hazırlanmasındaki temel amaç, bu anlamda Batı toplumlarının ne tür bir süreçten geçtiklerinin anlaşılmasına ve üretilen bilgilere ulaşılmasına katkı sağlamaktır.

Unutmamak gerekir ki her şey önce zihinde başlar…

Türk ve İslam tarihi uzmanı Prof. Dr. Ramazan Şeşen’in Selâhaddin Eyyûbî ve Eyyûbî Devleti hakkında yıllardan beri sürdürdüğü araştırmaların neticelerini ihtiva eden bu zengin muhtevalı eserde dönemin devlet ve toplum hayatının çeşitli yönleri incelenmektedir. 12. yüzyıl İslam dünyasının önde gelen liderlerinden Selâhaddin’in Haçlı seferleri sırasında ve dışında siyasi ve askerî hayatta oynadığı tarihî rolü ele alan kitap aynı zamanda, Selâhaddin yönetiminde devlet idaresi, ekonomi, adalet, sağlık, kültür ve bilim sahalarında sağlanan gelişmeleri de incelemektedir.

Osmanlı Devleti’nde dinin ve kültürel unsurların etkisiyle çeşitli sosyal yaşayış tarzları vardı. Bunlar; kadın-erkek giyim çeşitliliği, erkeklerin sosyal, siyasi ve mesleki statü farklılığı, dinin getirisi olarak tarikatların çokluğu ve bu tarikata bağlı kişilerin dinî hayatlarını yaşayıştaki farklılıklar... Bu unsurlar halkın hayatında önemli yer tutardı. İnsanlar bulunduğu konuma göre giyinir, bağlı olduğu tarikatın sembollerini kullanır, sahip olduğu mesleğin aletlerini taşırdı. Elinizdeki kitap Osmanlı Devleti’ndeki bu sosyal hayatın çeşitliliğinin mezar taşlarına nasıl yansıdığını, mezar taşlarındaki bu ince düşüncelerin nasıl sanatkârane bir üslupla ortaya çıktığını göstermeyi amaçlamıştır.

Bu kitabın en önemli özelliği mezar taşları fotoğraflarının minyatürlerle karşılaştırmalı olarak ortaya konulmasıdır. Bu minyatürlü karşılaştırma konunun daha iyi pekişmesini sağlamakta, ayrıca şimdiye kadar yapılan çalışmalardan farkını ortaya koymaktadır.

Kültür ve toplum yapımızda, modern anlamda bir din tarihi şuuru ve perspektifi henüz tam anlamı ile yer almamış, doğal olarak da bir din tarihi metodolojisi gelişmemiştir. Dolayısıyla din alanında “beşer-üstü” ve “ilahî” olan veya başka bir deyişle “zaman-üstü”, “tarih-üstü” ve “evrensel” olanla beşeri, tarihi ve kültürel olanı birbirine karıştırma ve hepsini aynı kategoriye yerleştirme eğilimi, alışkanlığı ve hatta “hata”sı da bu şuur ve metodoloji noksanlığından kaynaklanmaktadır.

Çok geniş bir coğrafyada, oldukça değişik kültür ve medeniyetler, toplumlar ve dünyanın büyük dini sistemleri ile temasa geçmiş bulunan Türklerin dini yaşayışları, son derece zengin bir tarih ve kültür mirasına sahip bulunmaktadır. Bu zengin tarihi ve dini miras, bilimsel ve objektif bir tarihi perspektiften hareketle ele alınıp değerlendirildiğinde, bize milli ve kültürel varlığımız ve hayatımızın tarihi temellerini, gerçek boyutları içerisinde daha doğru bir biçimde aydınlatma imkanı sağlayacağı gibi, bugünkü hayatımız ve kültürümüze de zenginlik katacak, hatta değişen sosyo-kültürel şartlarda bir değişim sürecine maruz kalan buhranlara ve çatışmalara sahne olan toplumumuzun kültürel kimliğinin yeniden inşasına önemli katkılarda bulunacaktır.

İslâm bilimlerinin altın çağına hizmet etmiş olan Hâzinî, İbnü’l-Heysem, İbnü’n-Nefis, Câbir… ve daha niceleri, en önemli bilimsel ve teknik buluşlarca çok verimli olan bir dönemin heyecan ve zenginliğini öğrencileriyle birlikte yaşamak isteyen öğretmenlere bir ziyarette bulunuyorlar. Birbirlerini ayıran yüzyıllara rağmen merak ve bilgiye olan açlık dönemleri aşmakta ve o zamanın kültürel çeşitliliğini bugünün çeşitliliği için fazladan bir koza dönüştürmektedir.

İslâm Ülkelerinde Buluşlar ortaöğretim öğretmenleri ve öğrencilerine hitap etmektedir. Öğretmenin bilimsel kültürünü derinleştirmesine katkıda bulunurken sınıftaki etkinlikleri en iyi şekilde sürdürecek pedagojik araçları sunmaktadır.

Ahmed Djebbar Lille Bilimler ve Teknolojiler Üniversitesinde matematik tarihi profesörüdür. Arap Bilimlerinin Altın Çağı (2005, Le Pommier) gibi çok sayıda araştırma makalesine ve esere sahiptir.
Fizik didaktiği konusunda araştırıcı olan Cécile de Hosson Paris 7 Paris-Diderot Üniversitesinde okutmandır.

INRP’de (Ulusal Pedagojik Araştırmalar Enstitüsü) mühendislerinden olan David Jasmin, Bilimler Akademisi sorumluluğunda yürütülen “Elini hamura bulaştırmak” ekibini yönetmektedir.

Tarih öncesi dönemlerden itibaren insan yaşamını kolaylaştıracak icatlarla ilgili başarılar, yeryüzünde yaşayan tüm toplulukların eşzamanlı başarısı değildi. Sümerler Mezopotamya’da yazıyı keşfettiklerinde, dünyanın diğer bölgelerinde yaşayan pek çok topluluk bu önemli keşiften habersizdi.

Sümerlerin ardından yazıyı kullanmaya başlayan ilk uygarlık Mısır oldu. Mısır’ı Hindistan ve Çin takip etti. Bu erken uygarlıkların hiçbiri yazıyı bir diğerinden öğrenmedi. Ortak olan en belirgin özellikleri nehirleriydi. Bu sayede erişilen tarımsal koşullar, bu ülkeleri uygarlaştırdı. Sonraki uygarlıkları ortaya çıkaran etkenler ise daha farklıydı.

Sonuçta tüm İlkçağ uygarlıkları yıkılıp tarih sahnesinden çekildiler. Kimi uygarlıklar savaşlar, saldırılar, istilalar, göçler gibi nedenlerle yıkılırken, kimileri doğal felaketlerin kurbanı oldu. Barbarlık ya da göçebelik insanlık tarihinin genetik ya da daimi bir yaşam biçimi değildi. Bu tür yaşam süren kavimler de zamanla kentli yaşam kültürüne geçtiler. Bir İlkçağ uygarlığı çöküş dönemini yaşarken, bir diğeri onun deneyim ve birikimlerinden yararlanarak doğdu. Böylece daha ileri ya da gelişmiş bir uygarlığa doğru adım atıldı.

Eskiçağ Tarihçisi Prof. Dr. Mehmet Ali Kaya tarafından kaleme alınan İlkçağ Tarihi ve Uygarlığı, insanlığın uygarlık öncesi çağlarını ve dünyanın tüm İlkçağ uygarlıklarını, yani Mezopotamya, Mısır, Anadolu uygarlıklarını, Fenikelileri, İbranileri, İskitleri, Persleri, Parthları, Ege, Yunan ve Roma uygarlığını, Makedon ve Kelt dünyasını, Hindistan, Çin ve Türk uygarlıklarını ve bağlantılı pek çok konunun ayrıntılarını akıcı ve anlaşılır bir dille anlatarak geniş bir perspektif sunuyor.