Yeni Kitaplar

"Beni mutlu etmiyorsun demiştim ona."
Ve aklında ilk beliren şey benden uzaklaşıp yollarımızı ayırmak oldu.
Fakat bilmiyordu ayrılan her iki yolunda bize çıktığını..
"Ben onunla hiç olmadığım kadar mutsuz ve hiç olmadığım kadar mutlu olmuştum."
Aslında demek istediğimi anlamamıştı.
Bir an da darmaduman olmuştuk.
Oysa ki ona defalarca gitmek istedim. Artık beni sevmediğini beni düşünmediğini
hissetmeme rağmen bir daha denemek istedim.
Her sabah doğan Güneş le beraber yeni bir umutla başladığım
günü onunla bitirmek için uyanmıştım.
Fakat her defasında daha fazla özlemle çıktığım
yoldan büyük bir hüsranla geri döndüm.
Çünkü o artık benim bıraktığım yerde değildi.
Elimi uzatsam ulaşabilir miydim?
Bir kez daha kalbine dokunup yüreğinde yer edinebilir miydim?
Beni öyle bir enkazın içinde bırakmıştı ki..
Bu soruların hiçbirine cevap bulamamıştım.
Peki ya şimdi ne yapmalıydım?

Köyümüzü var eden, bizlerin bu aşamalara gelmeleri için yoklukla, açlıkla, sefaletle her türlü zorluğa karşı mücadele eden atalarımıza sonsuz teşekkür ederiz. Bu kitabın var olması bile sizin sayenizde olmuştur. Köyümün insanları, atalarım, Milli Mücadele Dönemi’nin bizzat şahitleridir. Kim bilir bu süreçte neler yaşadınız, gözleriniz nelere tanıklık etti ve gelecek nesillerin hayatı tehlikeye girmesin diye nelere katlandınız ya da kim bilir neleri bilinçaltına gönderdiniz, sırf bizler için… Hayal etmesi bile gerçekten çok güç. Çektiğiniz onca acıya, yaşadığınız yoksulluğa, bizler için katlandığınız zorluklara her şey ama her şey için sizlere minnettarız ve önünüzde saygıyla eğiliyoruz. İyi ki sizler bizim atalarımızdınız. Sizler var olmasaydınız bizler de var olamayacaktık. Allah mekânlarınızı cennet etsin, nurlar içinde uyuyun.

Sevgilim,

Ruhumun ikliminde yetiştirdiğim beyaz karanfilim,
Sana yazabilmek, kelimelerin kalbine seni düşünerek dokunmak öylesine güzel ki, ömrümün sonuna kadar sana yazabilirim.
Ah benim kaşları kemanım, zülüfleri âb-ı hayatım!
Ruhundan, ruhuma gül yelleri estiren, adı umudun, güneşin ve ayın yüreğine yazılmış olanım!

İçimdeki aşkın nefesiyle gözlerinden, sıcacık yanaklarından, ve en çokta dudağının kenarındaki benden sonsuz kere öperim…

Tüm renkler beyazdan geldi ve hep birlikte siyahta buluşmak üzere umut dolu bir yolculuğa başladılar. Renkler seçtikleri yolda farklı farklı boyandılar ve başka başka zengin oldular. Peki ya artık sizin de umutla ve bir o kadar da aşkla, renklere boyanma zamanınız geldiyse… Okumanın, bir çırpıda sindirmenin uzun süreceği, çabuk sıkılan birinin bile elinden düşmeyecek ve okurken hayrete düşürecek sırlarla dolu bir dünya.

Aşk…

Beşeri aşkın çok ötesinde bir aşk! Görünenin arkasındaki anlamın ve varoluşun, rengârenk çağrışımlarla büyülediği bir roman.

Hayat, beklenilenden çok umarsızlıkla çıkar karşımıza. Her olayın bitiş noktasına varıldığı an, sabır ve azim ayakta tutar seni aslında. Ben, artık bir mucize olsun istiyorum. İkimiz için yazılmış fakat ikimizin de okumadığı bir kitabı okumak istiyorum. Senden sonra dinlemeye tenasüp bulmadığım şarkıları, seninle dinlemek istiyorum. Biraz mavi ve biraz sen…

Kadere inanıyorum sevgili. Eğer ikimiz için de yazılmış ise bu yazı, aniden çıkıverirsin karşıma zaten ve ben, denizin maviliklerinde seyretmek istiyorum gözlerini. Kader, çalacak saatini. Ben, uyanmanı bekleyeceğim sevgili...

Umudun bir rengi varsa şayet
Mavidir.
Ne ara baksam göğe
Karşımdasın.

Seni sevmekle başladı benim hikâyem.
Kalbimin duvarlarını yıkmasına izin vermiştim bir gün yitip
gideceğimizi düşünmeden.
Şimdi bambaşka bir yerdeyim, düşlerimde sen, yanımda hayalin.
Ben varım sen varsın ama biz yokuz.
Sana söyleyemediğim her şey şuan burada, ellerinin arasında.
Hâlâ seni bekliyorum anlaşılan o ki bir ömür de bekleyeceğim.

Alev alev yanan bir ateş gibidir roman…
Yanar da yandiğini ayrimsamaz okuyan…
Öykü ise o ateşin bir alevidir
Damla damla düşer yüreğe…
“bir damla alev” gibi…
“öykümsüler” de de hem bir damla; hem de bir alev gibi öyküler var.
Hem yakici, hem isitici; hem de serinletici.
Hem gülümsetici, hem güldürücü; hem de düşündürücü.
Hem öykü kivaminda, hem anlati tadinda; hem de “öykümsüler” kiliğinda…

Şehrin ilk görünümü Eymen'in hiç hoşuna gitmemişti, çünkü insanoğlunun en büyük zaaflarından biri olan ve her daim zayıf temeller üzerine kurulan ön yargının tuzağına düşmüştü, bu hatasını anlaması için ise bir kaç gün beklemesi gerekiyordu, çünkü hayal dahi edemeyeceği macera ve masalımsı bir aşk onu Odessa'nın derinliklerinden takip ediyor gelmesini bekliyordu. Dilleri ayrı, hayatları ayrı, dünyaları ayrı, bir tek güneşte yeşile çalan ela gözler ve aşk ortak noktaları olacaktı.

Çıplak sözcüğü genelde erotizm ile bağdaştırılmaktadır. Ancak bu kitapta çıplaklık, vücuda indirgenmedi. Bizzat çıplaklığın farklı durumları örneklerle anlatıldı. Bu anlatıma eleştirel ve sorgulayıcı olarak yaklaşıldı. Kendi çıplaklığımız ile psikolojik/düşünsel temeller üzerine durma gayesi güdüldü. Her şeyin başı düşüncedir.

Kendi psikolojik/düşünsel olgularımızdan başlayarak kavramların, dinin (din diye gösterilen ancak dinle alakası olmayan din), algılarımızın, ülkemizin, dünyanın, insanlığın, siyasetin, aşkın, futbolun, komplonun, bize dayatılanların ve mantığın çıplaklığı anlatıldı.

Amaç olarak insanlara farkındalık kazandırmak istedim. Sorgulama, empati ve düşünme gibi eksik kaldığımız noktaları hatırlatarak, hayatı istediğimiz yönde değiştirip bazı sonuçların önüne geçebiliriz. Sonuç olarak doğru ve gerçek ile çelişirsek eleştirdiğimiz durumlar ortaya çıkmaktadır. Eleştiriye başkasından değil kendimizden başlamalıyız. Bir şeyler yanlış gidiyor evet ama sen doğru gidiyor musun?

Türk edebiyatında ‘gerçek’ kadar ‘hayal’, ‘geçmiş’ kadar ‘şimdi’, ‘imgesel’ olduğu kadar ‘narrative’, ‘Doğu’ kadar ‘Batı’ olan İstanbul’un bütün türlerin ana mekânı olduğu yadsınamaz. Kadıköy de İstanbul olduğu kadar Anadolu’dur. İstanbul’a ait olduğu kadar uzaktır buradan. Moda kadar eski, Fikirtepe kadar varoştur; Yeni Sahra kadar köy, Göztepe kadar kenttir; Rıhtım kadar deniz, Koşuyolu kadar topraktır; Yeldeğirmeni gibi yokuşlu, Papazın Çayırı gibi düzayaktır; Çarşısı kadar yerli, Bahariyesi kadar Batılı; Suadiyesi kadar güzel, apartmanları kadar çirkindir. Vapurlarının ruhu vardır, burada yaşar insanlar. Haydarpaşa’yla kavuşturur, ayırır; uzaklaştırıp yakınlaştırır. Semtlerinde yaşayanların oluşturduğu etnik renkler yaşananlara rağmen solmamıştır, burada. ‘Bir dünya cennetidir’, Kadıköy…

Kadıköy tarihini, öznel-toplumsal tarihle buluşturan bu kitap, Türk edebiyatında şiirin, romanın, hikâyenin, anıların Kadıköy’e dair söylediklerini içermektedir. Edebiyatın bazen hayal, imge, sembole dönüştürdüğü; bazen de gerçekliğin peşinden koşarken bulup tutunduğu mekânı Kadıköy örneğinde incelemektedir.

Al eline tarağını.
Önce saçlarını bir güzel tara. Sonra mikrofon yap eline onu.
Bağıra çağıra şarkılar söyle evinde.

Eğer çok üzgün haldeysen sakın ha sakın duşa girip kendini filmlerde zannedip, duvara yaslanıp yere ağlayarak çökme.
Klişe olursun.

Git abdestini al, namazını kıl.
Sana bunlardan başka en iyi ne gelebilir ki?

Hangi omuz sana derman olabilir?

Kim en fazla seninle kalabilir?

Kendine gel.

Toparlan. Geçmişinde kalan insanları yanına almaya ya da
önüne katmaya çalışma. Onların önünde ol.

Bırak giden gitsin.
Sen olduğun yerde güzelsin.

Liberal batının vadettiği refah toplumunun, bu refaha ulaşanlar için bile hayal edilen mutluluğu getiremeyişi düşündürücüdür. Sanayi devriminden günümüze gelinen nokta nazarında, bilimin omuzlarına asılan ihya sorumluluğu, kapitalizmle içiçe söylemlerin kurtuluşu getireceğinden şüphe ettirmektedir. Oysa toplumsal yaşamı ve bireylerin iç dünyasını düzenleme alışkanlığı modern çağa özgü bir olgu değildir. Başta büyük dinler olmak üzere bütün gelenekler, dünyayı ve yaşamı düzenleyen normlar ortaya koymuştur. Modernliğin manevi ihtiyaçları karşılayabilecek türden vaadlerde bulunmaması, geleneklere yöneliş için yeterli sebeptir. Yükselen milliyetçilik içinde halkların kültür köklerine dönüşüne paralel olarak Çin de payına düşeni almaktadır. Çin’in bu kendini yeniden tanımlama ve konumlandırma sürecinde, geleneksel söylem ve değerlerden hangilerinin canlandırılarak işlevselleşeceği merak konusudur. Tahrihsel döngülere kısaca göz atmak, Çin kaynaklı olarak ileride önümüze gelebilecek meseleler hakkında fikir verebilir; bunun için geleneksel değerlerin işlendiği eski metinler önemlidir.

Babasının, Araf’a ithafen yazdığı günlüğün tozlu sayfalarının ardında geçmişin perdeleri aralanır. Geçmiş, güçlü bir rüzgarın esintisi eşliğinde Araf’ın hayatına dahil olurken Araf, sırların, gizemlerin ve gaiplerin peşinden gider. Afitab, Dünya’ya küser.Dünya beyaza. Bu kanlı bir savaşın hikayesi.

“Bu senin hikayen, bu bizim hikayemiz...”

Siz hiç tende leke bırakan gözyaşı gördünüz mü? Ben gördüm. Ölmeden önceki son gözyaşıydı o. Son kez sızdı göz kapaklarının arasından sızdı, geldi ve elmacık kemiğinin üzerinde durdu. Durdu çünkü onu daha fazla akıtacak canlı bir hücre kalmamıştı. Nefes alıp vermekten daha kısa bir süre sonra o damla, gelebildiği o yerde, damla olmaktan çıktı kahverengi bir lekeye dönüştü. Onun doğum lekesi yoktu ama artık bir ölüm lekesi vardı. O bir kadındı. Kocasının ona sunduğu çileli hayata hep sabretti. Kendi istediği hayatı hiç yaşayamadı. Namus denen o lanet şeye leke sürmeyi asla aklının ucundan geçirmedi ama ne kocası ne de hayat, onun bu onurlu duruşuna, sabrına ve dayanıklılığına asla layık olamadı.

Bu yüzden ben bu kitabı, kimi zaman doğuştan lekeli, çoğu zaman yaşarken ruhuna leke atılmış, en acı zaman ise ölürken hem bedeninde hem ruhunda, bahtsız hayatının lekelerini taşıyanlar için yazdım. Belki de en acısı ben bu kitabı, kendi kanından korkmak zorunda bırakılan kadınlar için yazdım…

İblis ve Teslis Akidesi Büyük Şeytan, İblis; çok yaşlı, güzel yüzlü ve gösterişli bir adam kılığına girip, kendisi gibi iki şeytan yamağıyla birlikte gelince; halk onların şekil ve şemaillerine, gösterişli hâllerine bakarak, İsa’dan (a.s.) yüz çevirdiler, İblis ve taifesine yöneldiler. Yaşlı Şeytan onlara şaşılacak şeyler haber vermeye başladı. İsa (a.s.) hakkında: -Ey İsrail oğulları! Görmez misiniz? Şu adamın şaşılacak hâlleri vardır. O beşikte konuştu. Ölüleri diriltti. Hastaları iyileştirdi. Gaypdan haberler verdi. Muhakkak ki O insan suretine girmiş Allah’ın (c.c.) kendisidir. Siz Onun önünde secde ediniz dedi. İsa’yı (a.s.) Allah’ın (c.c.) yerine koydu.