Yeni Kitaplar

‘‘Tüm ziyanların
alfabesini bilen, yarı zamanlı
beyinlerin tam sigortasız
hayalleriyle kaplı, çikolata kalpli
genç bir kızı da
iyileştirebilecek misin? "

Dünya mizahçının kalemi etrafında dönmektedir! Birçok mizahçı, hayatın birçok alanına kalemi ve esprileri ile yön vermektedir! Ders alana!

Gülmenin, gülerken düşünmenin ve ders almanın ne olduğunu bilmeyenler, filmleri defalarca izlenilmesine rağmen her seferinden güldüren, düşündüren ve ders veren rahmetli Kemal Sunal ve filmlerini bile acımasızca eleştirebiliyorlar.

Şu adaletsiz dünyada sabahın köründe işçiler inşaatlarda, soğuk ve sevimsiz ortamda ‘kürek omza’ yapmakta iken kimileri de full ortopedik yataklarında sıcacık ortamda ‘bacak omza’ yapmaktadır!

VIP (Very Important Papaz) BrunSONolsun, mahpusta kendisine ‘ejder meyveli smoothie’ yerine her gün ithal pirinç yedirildiği için ‘’papaz her zaman pilav yemez!’’ savını doğrulatmıştır!

Ne yapsın? Birader konuşmayı geç öğrendi (5 yaşında), 29 harfin birçoğunu da yanlış söylüyordu, arkadaşım Şükrü’ye ‘’Çüklü Abi geldi!’’ diye söylemesi çok mu yani?

Şap ve Şarbon büyükbaş hayvan hastalığı, insanlara geçtiği zaman, insanın ‘şapa oturduğu’nun resmidir!. İthalatı yapan özel sektör ise ‘’dananı da al, git!’’ deme şansı yok vatandaşın!

"Herkesin bir hikayesi vardır. Yarısı malum, yarısı muallakta olan bin bir hikaye… Hikayelerin yarısı hep muallakta olur ya işte bu hikaye de öyleydi. Önce var sayılan kaleler sonra topçu atışları yıkıldı. Kesildi. Kesildik. Hikaye devam etti. Etmeye mecbur, gitmeye mahkûm, bekleyeni olan bir tren gibi… Girizgahtaki afili cümleler ne bana yakışırdı ne aileme. Zaten layıkta değildik! Bu hikaye bizim hikâyemizdi ya da sadece benim!"

Aşkın dokunuşu pamukçaydı. İncitmeden seviyordu, içten içe hissederek.. Kalp çok seviyor ama kaderin buna izni yok, kaderin kararına boyun eğmekten başka çareleri de yok!

Cankız'ın hikayesi, kaderinin ona gösterdiği yola girdiği zaman başladı. Hiçbir şey yolunda gitmiyordu, siyah mı? Yoksa beyaz mı? Olmalıydı hayatı.. Cankız her şeye rağmen vazgeçmemişti hayallerinden hatta artık yürüdüğü yolda hayalleri için yaşamaya karar vermişti ve bu kararıyla yaşarken kaderinin ona hazırladığı sürpriz den habersizdi. Acının üzerine tatlı yemek gibi, yan yana gelmezler asla ama tatlı, acının hissini yok edebilecek kadar güçlüdür. Galiba Kaan bu güce sahip..

Yeterliydi kalbine atılan cam kesikleri, bu kadar kanama yeterdi. Kaderin karşısına çıkardığı beyazla, siyahına renk verebilirdi...

"Amelia Tanrı'nın bizi görmediğinden şikâyetçiydin sende değil mi? Öyle değil mi? ''

"Evet, öyle Bay Jasper ama ben tam olarak ne demek istediğinizi anlayamadım." Jasper Amelia'nın diz kapaklarına doğru eğilip, ayaklarının üzerine çöktü.

"Tanrı'ya kendimizi göstermek için büyük bir fırsat bu." diyerek fısıldadı Jasper. Amelia tam konuşmasını bölmeye hazırlanırken Jasper bu kez ona müsaade vermedi.

''Seninle tüm dünyaya ve Tanrı'ya karşı büyük bir oyun sergileyeceğiz Amelia, tüm dünya aynı anda bizi seyrediyor olacak. Onlar sadecebir tiyatro oyunu oynadığımızı sanacak fakat biz gerçekleri oynayacağız. Tıpkı gerçek oyuncular gibi.''

"Nasıl bir oyun bu? Romeo ve Juliet gibi mi?'' diye sordu Amelia. Jasper onun bir kez daha ne kadarda masum bir kız olduğunu geçirdi içinden.

"Amelia, ilk kural. İlk kural tüm bildiklerini unutmak. Şu ana dek tanıştığın tüm o erkeklerin muhtemelen sana edeceği tek teklif evlenme teklifi olacaktır ." diyerekekledi Jasper.

"Ama ben sana çok daha sıra dışı bir teklif sunuyorum Amelia. Tüm dünya bizi sahnede seyrederken benimle birlikte ölür müsün?"

Uyanmak istiyorum. Birinin beni bu kâbustan uyandırmasını istiyorum. Tamamen karanlık… İnsan bembeyaz küçücük bir odanın içinde karanlıkta kalır mı? Vücudumun her yerinde enjektör izleri… Burnumda uyuşturucu ilaç kokuları… Tütün rengi sabahı hatırlıyorum ve aklıma geliyor her şey birer birer. İbrahim Bey ile olan konuşmalarımız ve bana koyduğu teşhis: Şizofreni. Sonra yalvarmalar, ilaçlar, hastane… Hatırlamak istemiyorum. Sesini duymak istiyorum. “Etyen, nerdesin? Sesime ses ver! Korkuyorum karanlık burası, Etyen. Al beni buradan. Nerdesin?” ve kolumda bir yanma hissi Etyen yine kayboluyor karanlıklarda, gelecek mi tekrar? Ben Etyen ile birlikte insan olmaya çalışanlara insanlığı öğretecektim, ben başkaydım, ben saygındım. “Etyen biri beni götürüyor, normal insanların yanına çekiyor biri beni. Normal olmak istemiyorum ben, kaçmalıyım, uçmalıyım. Kanatlarım… Kanatlarım nerede Etyen?” ve karanlık…

Birçok insan, çabuk ve kısa yoldan zengin olma hayaliyle reklamlara ve/veya az sayıda da olsa bu piyasalardan kazanç sağlayanlara bakıp, hisse senetleri ve / veya forex piyasasına giriş yapar.

Ancak, söz konusu piyasalar hakkında yeterli bilgiye sahip olmadığından - karanlık bir odada el yordamı ile tutunacak bir yer arar gibi- yazılı ve görsel medyada her gördüğünü, her işittiğini değerlendirmeye çalışır.

Çoğu insanların hayatları her ne kadar düz bir çizgi gibi uzayıp gider görünürse de, bu hayatlarda bile minik zikzaklar, sert dönemeçler vardır. Genelde bu olayların nedenlerini, niçinlerini önceden kestirmemiz, sonuçlarını görmemiz mümkün olmaz. Şu andan sonraki anın nelere gebe olduğunu asla bilemeyiz. Her şey irademiz dışında oluşur. Sonuçta, bizlerin Dünya denilen bu büyük sahnede sadece bir piyon ya da bir figürandan başka bir şey olmadığımızın farkına varırız.

Bir damla mürekkep bir damacana suyu berbat eder. Bardağa damlayan son damla da bardaktaki suyu taşırır.

Bütün bu talihsizlikler insan hayatında tamiri mümkün etkinliklerdir.

Fakat insanın hayat trafosuna cereyan taşıyan kabloyu birkaç fare aynı anda kemirirse, işte o zaman “Yandı gülüm keten helva.”

Çok mutluyum Allah'ım ve bu mutluluk beni korkutuyor! İnsan, mutluluktan hiç korkar mı? Korkuyor işte... Alışmaktan korkuyor... Hep ya sonrası aklının bir köşesinde... Çok gülen çok ağlar misali. Öyle alıştırılmış bünyemiz ve bu mutluluk bünyemize çok gelmiş olmalı ki bir gün ansızın bir şey demeden çekip gider.

Gidenler, geride koca bir enkaz bırakırlar. Aldığın her darbeyle yıkıldım sanırsın. Yıkılmamışsın, yuvarlanmışsındır. Yuvarlanmaya devam edersin. Her seferinde öldüm sanırsın ama ölmemişsindir. Sadece yaran kanıyordur. Merhemi giden de ararsın, kabuk tutmasına yardım edeni görmezsin. Sonra yaran kabuk tutar ve yaşadığını yeniden hissedersin.

Hayat ya, işte ne zaman meydan okuyacağı belli olmuyor. İşte orada senin sınavın başlıyor. Yarayı açıp giden mi, yoksa yaranın kabuk tutmasına yardım eden mi? Ya gitmeler de masumsa?

Bilmem, kaça çıktı sana yazdığım bu şiir?
Kaça çıktı Parliament?
Kaça çıktı ulan bu kahpe sevda?
Savrulurken ciğerimin dumanları,
hüzünbaz bakışlarım konuşuyor şimdi zehir zıkkım.
Kimse sevmiyor evlat..!
Herkes herkesle sevişiyor...
Orospuyu oynuyor zaman...
Akrep yelkovanı tecavüzden,
Şimdi ki aşklarda genel evi bulamayan yeni yetmeye benzediğinden erotik ve müstehcen...
Namus da kalmadı evlat..!
Şimdilerde geleneksel hale geldi sevmeden sevişmek...
Aşksa, iki bacak arasından ibaret.
Aşıklar, hoşt..!
Sevdalar puşt olmuş artık...
Hadi eyvallah...

Atatürk sadece Büyük Türk Milletinin değil, aynı zamanda, onun döneminde yaşamış olan bütün dünya devletlerinin de ufkunun açılmasına model olmuş kahraman bir liderdir. Kitabımın içeriğinde her ne kadar “dil” konusuna fazla yer verilmişse de bunun nedeni “Bu ülkeyi bir gecede cahil bıraktılar” görüşüne cevap olması içindir. Atatürk düşmanlarının farkında olmadıkları bir durum var ki, onun yerini dolduracak başka bir kahraman doğmamıştır. Dünyada Hitler, Mussolini gibi liderler ülkelerini kasıp kavururken, o gerçek demokrasiyi kurmanın yollarını arayacak kadar örnek bir lider olmuştur. Büyük Atatürk, türkülerimiz gibi Büyük Türk Milletine hiç yalan söylememiştir.

Büyük Atatürk hayatının hiçbir döneminde bedelini ödemediği bir şeyin sahibi olmamıştır. Günümüze kadar yetişen liderler içinde dünyada onun kadar İnsan sevgisini sermaye yapmış başka bir lider görülmemiştir. Var olan tüm hak, yetki ve sorumluluklarını halkı adına kullanmış, son maddi varlıklarını da Trabzon Atatürk Köşkü’nde Büyük Türk Milletine devretmiştir. Büyük Atatürk manevi varlığını bütün büyüklüğü ile devam ettirmektedir. O nedenle Büyük Türk Milletine “Benim size tek manevi vasiyetim var. Akıl ve bilimi muktedir kılınız. Benim sözlerim bilime aykırı ise bilimi tercih ediniz.” diyerek kalkınmamızın temelini bilgiye dayandırmıştır.

Hiçbir yerinde güvenli bir sığınak bulunmayan, her köşesinden tehlike püsküren, ancak güçlü olanın ayakta kalabileceği bir devir… Acımasız savaşçılar, hain büyücüler, komplocu siyasetçiler, kadim devirlerden kalma veya meçhul boşluklardan canavarlar kol geziyor… Karanlık barbarlığın çıplak gayya kuyularından, medeni ülkelerin en görkemli tahtına uzanan yolu çok az kişi aşabilir.

Cimmerialı Conan’ın bu yolda, medeniyetin safsataları ve tuzaklarından bihaber, içten içe parlayan buz mavisi gözlerinden taşan doğal, keskin zekâsı, güçlü kolu ve ağır, düz kılıcından başka müttefiki yoktur.

Buna gerek de yoktur Crom Adına!

Osmanlı Devleti 622 yıl ömür sürmüş, üç kıtaya yayılmış, yaşlı dünyamızın gördüğü göreceği en büyük Cihan devletlerinden birisi. Bu muazzam imparatorluk hakkında sayılamayacak kadar çok araştırma yapıldı, makaleler, kitaplar basıldı. Osmanlıyı ele alan tarih kitaplarında fetihler ve fatihler anlatıldı. Osmanlı maliyesi, ekonomisi, bürokrasisi, incelendi. Osmanlı hanedanı didik didik edildi; ailenin “harem”ine girildi. Sarayları, köşkleri, mesire yerleri, çarşıları, ulu camileri ile payitahtlar resmedildi. Bütün bunlar Osmanlıyı daha iyi öğrenmek ve kavramak için yapıldı ve yapılıyor. Ama bir eksiklik hissediliyor her şeye rağmen; insan…

Osmanlı’da Yaşamak, işte bu eksiği tamamlıyor. Alpaslan Demir bu eserinde Osmanlı’da yaşayanların dar sokaklarına, avlularına odalarına konuk ediyor bizi. Halkın gündelik hayatını, sevinçlerini, korkularını, inanışlarını sergiliyor küçük hikâyelerle. Mahkemelere düşen, kadıların dinleyip kendilerince çözdüğü davalar, Osmanlı’nın farklı ve renkli hayatını adeta bizde yaşatıyor. Osmanlı’da kadınlar da varmış diyoruz, tıpkı melek, tıpkı cadı gibi.

Alpaslan Demir bir akademisyen olarak Osmanlı arşiv belgelerinden, mühimme kayıtlarından, kadı sicillerinden seçmeler yaparak hazırlamış bu güzel eseri. Osmanlı gündelik hayatının kahramanları üzerine kurulu özenle seçilmiş konular, çarpıcı başlıklarla anlatılmış. Bu kısa hikâye veya anekdotlarda yazar yalın ve herkesin anlayabileceği bir dil kullanmış. Okuyucu bu eserde Osmanlı’nın tarihi yazılmamış insanını bulacak, ona dokunacak ve bugünün insanından pek de farklı olmadığını görecek.

Prof.Dr. Üçler Bulduk

1836 yılında İngiltere’nin Erzurum konsolosluğuna atanan James Brant, bu görevini yirmi yıla yakın sürdürmüştü. Onun kaleme aldığı detaylı raporlar bölgenin ticareti, sosyal hayatı, eğitim durumu, ulaşım imkanları gibi birçok konuda önemli bilgiler içermektedir. Onun görev süreci Osmanlı Devleti için oldukça sancılı geçen reform yıllarının başlangıcına denk gelmişti. Bu nedenle Brant, eski düzene alışmış yöneticiler eliyle yeni sistemin tesis edildiği ilginç bir döneme tanıklık etmişti.

Gül Bağça “Gül Bahçesi” Kumuk Türkçesiyle yazılmış Arap harfli bir vaaz kitabı. Kumuk yazarı Şıhammat Kadi tarafından 1908 yılında kaleme alınan vaaz kitabında dinî hikayeler, çeşitli hadisler, peygamber kıssaları ve bazı olağanüstü olaylar anlatılıyor. Eserin Kumuk Türkçesi standartlaştırılmadan önce yazılmış olması, bu Türk lehçesi hakkında daha sağlam veriler elde edilmesi bakımından önem arz ediyor.

Elinizdeki kitap, Gül Bağça adlı eserin dil bilgisi bakımından incelenmesi ve Türkiye Türkçesine aktarılması amacıyla Hakan Akca tarafından hazırlandı. Kitap beş bölümden oluşuyor. Giriş bölümünde Kumuk Türkleri ve Kumuk Türkçesiyle ilgili geniş bilgiler yer alıyor. İnceleme bölümünde Gül Bağça adlı eser imla, ses ve şekil bilgisi özellikleri bakımından inceleniyor. Metin bölümünde Arap harfli asıl metnin çevriyazısı bulunuyor. Aktarma bölümünde Gül Bağça adlı eser Kumuk Türkçesinden günümüz Türkçesine aktarılıyor. Dizin bölümünde eserde geçen bütün kelimeler alfabetik sıraya göre anlamları ve aldıkları çekim ekleriyle birlikte gösteriliyor.

Bu kitapta Dağıstan Özerk Cumhuriyetinde yaşayan Kumuk Türkleri ve Kumuk Türkçesi hakkında bilgilere, Kumuk Türkçesinin muhtasar gramerine ve Gül Bağça adlı eserin söz varlığına ulaşmak mümkün. Vaaz kitabı, dinî hikayelere meraklı okurlar için Türkiye Türkçesine aktarılmış. Kitap bu yönüyle hem filoloji araştırmacılarına hem genel okurlara hitap ediyor.