Yeni Kitaplar

Sahih-i Buharî nüshaları arasındaki farklara ve kimi nüshalardaki hatalara değinen çalışmalar nispeten erken dönemde başlamıştır. Fakat günümüz Sahîh baskılarında kullanılan Yûnînî nüshası temelinde hataları ele alan bir çalışma yok gibidir.

Sahih-i Buharî nüshalarının tanıtıldığı ve aralarındaki farkların makul bir izahının yapılmaya çalışıldığı bu kitap, yaygın olarak bilinen Yûnînî nüshası yanında pek bilinmeyen Sagânî nüshası ve Seharenfûrî haşiyesi temelinde söz konusu hataları ele almakta ve önemli yazma nüshaları da kullanarak doğrusunun ne olduğu üzerinde durmaktadır.

Buharî’nin telif usulü, Sahîh’in artı ve eksileri gibi genel konulara da temas edilen bu çalışma özellikle Buharî’nin tenkit edildiği bazı rivayetler ve kolay anlaşılmayan kimi ifadeler açısından küçük bir Buharî şerhi konumundadır.

Akıl ile naklin sınırlarını tespit meselesi, İslam düşünce tarihinin, güncelliğini hiç yitirmeyen bir tartışma konusu olagelmiştir. Kitap ve Sünnet'i anlama ve yorumlama, hayata tatbik etme konusunda ilk devirlerden itibaren çok belirgin olmasa da farklı anlayış ve yaklaşımların bulunduğu bilinmektedir. Özellikle Hz. Peygamber'in vefatı sonrasında bu iki esas üzerinde yavaş yavaş belirmeye başlayan farklı yaklaşımların tezâhür ettiği anlaşılıyor. Kitap ve Sünnet'in anlaşılması, yorumlanması ve uygulanması etrafında şekillenen bu tartışmanın sonucunda, lafızcı ve te'vilci olmak üzere iki temel yaklaşım ortaya çıkmıştır.

Araştırmanın konu edindiği zaman dilimi, hadis ilmi açısından önemli telif ve tasnif çalışmalarının yanında pek çok tartışmaların, görüş ayrılıklarının, fırkaların zuhur ettiği bir döneme rastlamaktadır. Bu tartışmaların, temel hadis kaynaklarının yazıldığı dönemde gerçekleşmesi, bu eserlerin yazıldığı fikrî ve siyasî arka planı ortaya koymak açısından önemlidir. Böylesine önemli bir dönemde yaşamış olup birbirine karşıt sayılmasa bile farklı disiplinler olarak kabul edilebilecek Ehl-i re’y ve Ehl-i hadîs gibi iki farklı anlayışın temsilcilerinin değişik hadis konuları üzerindeki tartışmaları hadis ilmi açısından önem arz etmektedir. Her iki ekole göre de hadisler vazgeçilemez bir kaynak olmakla birlikte Ehl-i hadîs ve Ehl-i re’y ekollerini birbirinden farklı kılan ana nedenin, nasların anlaşılması ve yorumlanmasındaki yöntem farklılığına dayandığı söylenebilir. Bu çalışma da bunun somut bir örneğini teşkil etmektedir. Rivâyetlerin nasıl anlaşılacağı ve değerlendirileceği, yerinin ne olacağı sorunu bu iki yaklaşımı ortaya çıkarmıştır. Bunları birbirinin karşıtı olarak görmenin isabetli olmayacağını İbrâhim en-Nehaî'nin, "Rivâyetsiz re’y, re’ysiz de rivâyet müstakim olmaz!" sözü ortaya koymaktadır. Bu ekolleri birbirinin rakibi değil tamamlayıcısı olarak görmek daha isabetli görünmektedir.

Hz. Peygamber ile alakalı olarak nakledilen bilgilerin değişikliğe uğramadan muhafazası ve nesilden nesile intikalinin sağlanması dinin orijinalitesinin korunması açısından büyük önemi haizdir. İslam bilginleri, her devirde içinde bulundukları şartlara göre, Nebevî bilgilerin güvenli bir şekilde nakli için çeşitli tedbirler almıştır. Bu tedbirlerin başında hadis aldıkları şahısların/râvilerin kimliklerini, daha önemlisi hadis rivayet etmeye ehil olup olmadıklarını araştırmak gelmektedir. Bu amaçla rivâyet döneminde cerh ve ta‘dîl diye adlandırılan bir metot geliştirmişlerdir.

Cerh ve ta’dil metodunun temel gayesi olan, “bir râvinin hadis rivâyet etmesinin sakıncalı olup olmadığını tespit” işi bir nevi ictihad olduğu için, herhangi bir konuda ictihad edilirken karşılaşılan zorlukların burada da ortaya çıkması kaçınılmazdır. Hatta diğer ictihâd alanlarından farklı olarak, hükmü veren ve hakkında hüküm verilen tarafların insan olmaları isabetli karar verebilmeyi daha da zorlaştırmaktadır. Bu zorluk sebebiyle cerh ve ta’dil metodunun, râvilerin güvenilirliğini tespitte geçerli ve güvenilir bir metot olup olmadığı tartışılmaktadır.

Elinizdeki eser söz konusu tartışma çerçevesinde râvilerin güvenilirliği meselesini incelemektedir. Bu amaçla önce ravilerin güvenilirliği meselesinin kavramsal çerçevesi, kriterleri ve kuralları ele alınmakta, bu kriterlerin uygulanmasında karşılaşılan zorluk ve aksaklıklar nedenleri ve sonuçları ile birlikte değerlendirilmekte, bu problem ve zorlukların cerh ve ta’dil metodunun râvilerin güvenilirliklerinin tespitinde geçerli bir metot olup olmadığı tartışmaktadır.

Arapça dilbilgisiyle ilgili bu eserin başlıca özellikleri şunlardır:

Eserin tamamı Arapça olup, açık ve anlaşılır bir dil kullanılmıştır.

Arapça dilbilgisinin en çok ihtiyaç duyulan temel konuları ele alınmıştır.

Örnek ve alıştırmalarda, hem ayet-i kerîmelerden hem de hadis-i şeriflerden alıntı yapılmasına gayret gösterilmiştir.

Seçilen metin ve cümlelerin hem öğretici hem de talebeyi manevi yönden geliştirici olmasına dikkat edilmiştir.

Dinin ikinci temel kaynağını teşkil eden Hz. Peygamber’in sünneti esas itibariyle bize hadisler, yani gerek şifahî gerekse yazılı olarak nesilden nesile intikal eden haberler vasıtasıyla ulaşmıştır. Dolayısıyla bu haberlerin hangisinin doğru ve orijinal (sahih), hangisinin yanlış ya da sahte (zayıf/uydurma) olduğunu tespit etmek büyük önem taşımaktadır. Hadis tenkid ve tevsîki adı verilen bu değerlendirme ve tespit çalışması geçmişten günümüze ulemanın en önemli faaliyet alanlarından birini oluşturmuştur.

Ehl-i hadis uleması hadis tenkid ve tevsîk faaliyetini ağırlıklı olarak haberi nakleden raviler ve nakledilen rivayetin muhtelif sened ve metinlerinin incelenerek mukayesesi üzerinden yaparken, Ehl-i Rey olarak bilinen Hanefi fukahası ise sened incelemesi yanında haberin muhtevasının dinin temel kaynaklarıyla uyumunu da dikkate almıştır. Elinizdeki kitap hadislerin tevsiki konusunda günümüzde arz yöntemi, metin tenkidi veya muhteva tahlili gibi isimlerle de anılan bu yöntem çerçevesinde Hanefi ulemasının hadis değerlendirme usulünü anahatlarıyla ortaya koymaya çalışmaktadır. Hicri ilk beş asırlık süreçte Hanefi ulemasının hadise bakış açısını kendi eserlerinden hareketle tespite çalışan eserin günümüzdeki hadis tartışmalarına mütevazı bir katkı sunacağını umuyoruz.