Aloğlan’ın başı yine fena halde dertteydi. Obasına bir Alkarısı musallat olmuş, Yarısıölük hastalanmış, Kurban Ayini başarısızlıkla sonuçlanmıştı.
Aloğlan bu kez kaderi tarafından iyice köşeye kıstırılmış görünüyordu lakin iyi bir plan tüm sorunların üstesinden gelmez miydi? Kahramanca bir isim için çabalamaya değmez miydi?
Dünya tarihinde benzeri görülmemiş bir değişim ve dönüşüm rüzgârı estirmeyi başarmış, Yakov’un ümitlerini boşa çıkartmamıştı. Şayet putlarını engellemeye kalkışırsa Tanrı’ya dahi meydan okumaktan çekinmeyecekti!
Hem büyük bir manevi açlığa mahkûm edilmiş şu zavallı insanlara yardım elini uzatması kendisine Tanrı’nın verdiği bir vazife değil miydi? Kaç gece Daniel’in kitapları başında sabahlamış, kaç kez tıpkı Samuel gibi, elindeki keski aletini kalabalıklar üstüne fırlatıp “Susmayın, konuşun!” diye bağırmıştı.
