Yeni Kitaplar

‘‘Kendini Sev, okurken huzur bulacağınız, insana yaşadığı hayatı sorgulatan ve ılık bir suyun üzerinde salınıyormuşsunuz hissi veren iç rahatlatıcı bir kitap. Elinize aldığınızda bir solukta bitirecek, dünyaya başka bir açıdan bakacak ve başucunuzdan ayırmayacaksınız.’’

Kirletilmiştim…

Dünüm, bugünüm yarınım çalınmıştı. Kayla Yeşil’e yalnızca ah etmek kalmıştı. Tüm kötülere ve kötülüklere. Kirliydim. Ta ki siyahların vücut bulduğu Ömer Kara’nın beni sımsıkı tutup aydınlattığı güne kadar. Her vazgeç deyişimde daha çok sarılarak bana bugünlerimi hediye eden adama binlerce teşekkürler. İyi ki varsın Ömer Kara ve iyi ki benimsin.

Bir ‘Merhaba’ cümlesine karşılık “Ve aleykümselam” ile başladığını sandığım hikayem çok büyük mutlulukları da beraberinde getirmişti.

Şu an ise yedi yıllık evli, kocaman bir aileye sahip ve mutlu bir kadınım. Hepsini şu an beni sımsıkı saran adama borçluyum. Onun olmak, aitlik hissini Ömer gibi bir adamda tatmak çok farklı bir duygu. Eksikliğime rağmen yıllardır bir kez bile duymadım geçmişimi ağzından. Dünyalar tatlısı üç çocuğa sahibim ve her biri birbirinden güzel varlıklar. Şu an bana sarılan adamın kokusunda ve nefesinde kaybolmak hayallerimin bile ötesinde. Hayat benden temizliğimi aldı ama bana koca yürekli bir adam armağan etti.

Tüm kötülüklere, kötülere karşı hayatınıza bir Ömer Kara girmesi dileğiyle...

- Kayla Yeşil Kara

Bir kız hayal edin sıradan, basit mutlu bir kız. Bir akşamüstü düşünün, imdat seslerine kulak verilmeyen.
Aşk ve kirliliğinin arasında sıkışmış Kayla Yeşil.

Geçmişi çapkınlıklara dolu, zengin ve başarılı iş adamı Ömer Kara.

Siyahların arasındaki savaşa düşen elaların aşkla sınanacak korkak yüreği.

“Aşk imkânsız olan birçok şeyi mümkün kılar.”

- Goethe

Hayatın aşka tahammülü yoktu, aşkın olduğu yere acısını salıyordu. Hayat, aşkla var olduğunu unutuyor ve aşkı tahakküm altına almak istiyordu. Ama bilmiyordu ki gerçek âşıklar için hayat bir safsatadan ibaretti. Değil mi bütün dinlerde bu dünya geçici? Değil mi ki bütün öğretilerde, ölümün varlığı hayatın ciddiye alınmayacağının en büyük delili? İşte hayat; bencillik elbisesini öylesine giyinmişti ki üzerine, aşkın kendisini güzelleştirdiğini unutmuş ama hem aşka hem de kendine ihanet etmişti.

“Hayat, koca bir ihanetten başka bir şey değildi.”

26. yüzyılın başları. Tüm dünya bir zaman makinesinin içinde hapsolmuş durumda. Bir grup insan, “Baba” adı verilen bir önderin etrafında; insanları tarihin değişik dönemlerine göndererek tarihi yeniden yazmayı hedefliyor. İnsanlar mecbur bırakıldıkları hayatı yaşamak zorunda bırakılıyor ve kollarına takılan çip sayesinde yaptıkları her hareket izleniyor. Bir yönüyle renkli olan bu hikâyede; kimi zaman ateşin bile olmadığı devirleri, kimi zaman I. Dünya Savaşı yıllarını, kimi zaman kraliçelerin entrikalarını okuyacaksınız.

Peki herkes memnun mu bu ülkede zamanın oyuncağı olmaktan?

Kahramanımız Amy King bir türlü kabullenemediği bu düzene karşı çıkıyor, fakat onu yıkmak sanıldığından çok daha zor. Bakalım kahramanımız bu zamansal kaosun içerisinden insanlığı kurtarabilecek mi?

Cenk gününün sıradan geçmesini bekliyordu. Okula gidecek, sıkıcı dersleri dinleyecek, okuldan çıkacak, arkadaşlarıyla basketbol oynayacak ve eve dönecekti. Liseye başladığından beri bütün günleri öyle geçmişti. Lisenin sonuna kadar da bütün günlerinin öyle gideceğini sanıyordu ama hiç de öyle olmadı.

Neydi bizi mutlu kılan şey? Şartlar mı, ruhumuz mu? Ruhumuzsa ne güzel, isteyerek açar gönlümüz­deki çiçekler. Şartlarsa eğer, istememekle hür olan ruhumuz nasıl mutlu eder? Yaşamanın bile bir şartı vardı işte. Ne kadar vazifeni, hayatın senden istedik­lerini yerine getirsen de karşılığında senin istediğin değil, hayatın sana yakıştırdığı kılığa bürünmeliy­din. Böyle mutlu olmayabilirdin ama görünebilirdin: Çünkü herkesin görünmeye ihtiyacı var. Çünkü, herkes başkası için yaşar. İşte, ben bu dengeyi bozacağım. Görevi kendim seçmesem de, kuralları kendim koyacağım. Bir insan yaratacağım ve kimse­ye muhtaç olmayacağım. Bir insan yaratıp bir insan kurtaracağım!

Çok uzun zaman geçti. Yeni işin, yeni düzenin, alışabildin mi? Her şey yolunda mı? Yoruluyor musun eskisi gibi? Bir derdin vardı, çözdün mü? Bende değişen bir şey yok eskisi gibi, yani senden önce ki gibi... Birlikte dinleyemediğimiz şarkılar var hala ve bir de hiç buluşamadığımız pazar günleri… Duraklara vedalar bıraktım, artık hiçbir otobüse tam vaktinde yetişemiyorum. Sen benim ilkokul defterim olarak kalacaksın, hep özendiğim, hep darmadağın. Beni güzel hatırla!

Kültür bir toplumu milletleştiren, bir arada tutan manevi ve maddi değer­ler bütünüdür. Türk milleti dünya tarihinin en eski milletletmiş ve varlığını bugüne taşımış iki milletinden birisidir. Diğeri ise Çin ulusudur. Ancak Çin ulusu belirli bir coğrafyada varlığını sürdürür iken Türk milleti Asya-Avru­pa ekseninde sürekli hareket halinde devletler kurarak, uygarlıklar ile karşıla­şarak, kültürler ile bazen boğuşarak bazen kucaklaşarak kültürel kimliğini muhafaza etmeyi başarmıştır. Türk kültürü bugün küreselleşme ile karşı karşıyadır. Kemal Mert Türk kültürünün güncel meselelerini tarihsel boyut içinde ortaya koymuş.

Prof. Dr. Ümit Özdağ

Her ülke; halkını, topraklarını, değerler sistemini ve yaşama biçimini yaygınlaştırarak korur.  Günümüz tacirleri mal satmadan önce o malı talep edecek kavramı ve değeri satarlar. Şirketler bile bir yandan mal satarak karlarını maksimum yaparken diğer yandan da ülkelerinin değer yargılarını, yaşama biçimlerini, eğlence, zevk ve kavramlarını satarak karlarıyla birlikte değerlerini de devamlıkılmaya çalışırlar.Satılanlar arasında maldan daha önemlisi değerlerdir. Değer ve yaşam biçimlerinin yaygınlığı günümüz dünyasında milli güvenlik sorunu olarak görülmektedir.Kemal Mert, “Değerlere Suikast” başlığı altında topladığı yazılarıyla bir milli hassasiyet yaratmaya ve dikkatleri hırpalanan, örselenen değerler üzerine çekiyor.

Sonuçta değerleri korumak gerçekte vatanı korumaktır!

Prof. Dr. Özcan Yeniçeri

1984 Konya doğumluyum. Öğrencilik yıllarını üniversite’ye kadar Ankara’da tamamladım. Konya Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulundan mezun olduktan sonra, Eskişehir Anadolu Üniversitesi İşletme Fakültesinde lisansımı tamamladım. Ayrıca Ankara’da iki yıl kadar tiyatro ve oyunculuk eğitimi aldım. Şu anda İstanbul Üniversitesinde Sosyoloji okuyorum.

İlk kitabım “Rengim Mavi Benim” 2017 Eylül ayında okuyucuları ile buluştu. Deneme kitabı olarak kitapçı raflarında yerini aldı. İkinci kitabım Alaçatı Aşk’ın Adresi okuyucular ile buluşturmak şu an en büyük heyecanım.

“ sen gittikten sonra hayat daha acımasız… ”

“Aklın Kıyısında Ruhun Gemisi, hikâye anlatmanın kaçınılmazlığına demirlemiş halde yolcularını beklerken anlaşılmaları için hikayelerinin olması ve bunların anlatılması gereken insanların akıl ve ruhları arasındaki kördüğümleri çözmeye çalışıyor. Bunu da birbirinden tamamen farklı insanların ancak bir romanda veya roman olmayı hak etmiş yaşamlarda birbirleriyle kesişen hikâyeleri üzerinden yapıyor. Bir yerde şöyle diyor yazar;

“ Siyah-beyaz bir filmdeki renkler kadar bilinmez hayat ”

Öyleyse neden bu çaba? Sonunu kendimizin bile bilmediği hikâyelerimizin başlarını neden anlatıp duruyoruz? Bilinmekliğe susamışlığımızın sebebi nedir? Aklın Kıyısında Ruhun Gemisi, bu sorulara cevap bulmaya çalışıyor ama sorguya çektiği insan ruhunu hırpalamıyor, aksine aklın kıyısında demirlemiş halde bekleyen içi hikâyelerle dolu, terk edilmiş bir defterin sayfalarından yapılmış bu gemiye adını verirken dümenini tamamen yolcularının ellerine bırakıyor.”

 Yürümeye devam ettim. Gittiğim yerlerde hava açılmaya, yağmur kokusu yağmaya, yağmur damlaları dinmeye başlamıştı. Geri dönemiyordum. Belki diyordum, belki birazdan yere inen yağmurdan nasibimi alabilirim. Gerçek neydi? Gerçek sürmenaj olmuş kalbimin şu anki atışıydı. Bedenimin titremesi, çölde kalmışçasına susuz kalmamdı. Neye elimi atsam kuruyordu.

Kaçtığım, uğrunda tüm evrenin uğultularına sessiz kaldığım kulaklarım, şimdi tüm sesleri en ufak çatal, bıçak şıngırtısına kadar duyuyor, duyumsuyordu. Ölmeyeceğim. Ölmek için henüz sebeplerimi tamamlayamadım. Otel odamda, yaşamak için sebeplerim başlığı altında topladığım bir sayfa maddenin içindekiler bölümünde ölmek için bir nedenin yok yazıyor. Bense ayağımı attığım, nasırımı hissedip, acı çektiğim bu evrende, bana ayrılan bu özel bölümü geçmek istiyorum.