Yeni Kitaplar

Dostlar, biz erguvan ağaçlarını gördük. Çocuklarımızın da torunlarımızın da bu doğa harikalarını görmeye hakkı var. Bir zamanlar yemyeşil bir yurt olan Anadolu’muz bilinçsizce yakılan, kesilen orman varlığının önemli bir bölümünü yitirmiştir.

Yetmiş milyon yurttaşımız sevgiyle, bilgiyle donatıldığında, bir zamanların “Cennet Türkiye” sini insan eliyle yeniden oluşturabilir. Yeter ki her yurttaş ağacı, yeşili sevsin; bir fidanı ağaç, ağaçları ise orman yapmayı görev bilsin.

-Merhaba arkadaş, in misin, cin misin, sen nesin?

-Fan fin fon… Ben uçan daire mürettebatından Artelomoladil, peki siz kimsiniz?

-Ben bu ilçenin kaymakamının oğlu Kürşat’ım. Geçmiş olsun. Geminiz suya çakılmış. Senden başka kurtulan oldu mu?

-Fan fin fon… Hayır, uçan dairede beş kişiydik. Diğer dört kişiyi kaybettik. Gemimiz parçalandığı için tanımadığım bu gezegende yapayalnız kaldım.

-Yani Dünya gezegeninde demek istiyorsunuz. Peki, siz hangi gezgenden geldiniz?

-Fan fin fon… Optimus Güneş sisteminin yedinci gezegeni Turanç’tan geldik.

-Merak etme, bizim gezegenimizde yalnız değilsin. Benimle pek âlâ arkadaş olabilirsin. Şu gördüğünbina bizim evimiz. Adın çok uzun. Sana, “Camtop”diyebilir miyim? Kusura bakma ama evimize girmek için, seni koltuğumun altına almak zorundayım.

-Fan fin fon… Tabi ki bana Camtop diyebilirsin. Beni neden koltuğunun altına almak istediğini pek anlayamadım?

Tekirdağ’ın Marmara denizine bakan kıyı lokantalarının birinde o akşam Tekirdağ Devlet Hastahanesi doktorları felekten bir gün çalıyorlardı. Beyaz önlüklerini çıkarıp lokantada buluşan bay ve bayan doktorlar, eşleriyle elit bir topluluk oluşturmuşlardı. Garsonlar hizmette kusur etmemek için işlerinde aşırı özen gösteriyorlardı. Kalite topluluğun en renkli kişisi hiç şüphesiz Doktor Kemal’di. Çorbalar, balıklar derken sıra tatlılara geldiğinde Başhekim’in bir konuşma yapacağını duyan şef garson, yemeğe eşlik eden klasik müzik yayınını durdurdu.

Büyükşehrin, büyük apartmanlarından birinin zemin katında sevimli mi sevimli, tatlı mı tatlı ikizler yaşıyordu. Babaları Bahadır Bey, bu apartmanları yapan inşaat firmasında muhasebeci olarak çalışıyordu. Anneleri Destegül Hanım, evinin hanımıydı. Allah onlara evlat olarak iki meyveden de tattırmıştı.

İkizlerden erkek olanın adı Can, kız olanın adı Cansu’ydu.

Onlar mutlu ailenin mutlu çocuklarıydı.

Namık Kemal’in temel düşünceleri kendi metinlerine dayanarak kısaca özetlenecek olursa: İnsan özgür doğar… Birinin özgürlüğü başka bir kişinin özgürlüğüyle sınırlı olmamalıdır… En büyük güç, toplumdadır; onun için kişilerin özgürlüğünün korunması topluma verilir… Devletin asıl görevi, adaleti yerine getirmektir… Vatan, coğrafyadan çok millet hayatıyla kaynaşan bir tarih mirasıdır… Özgürlük, insanlık düşüncesinin ürünüdür.

Edebiyat-ı şahiha (Yalın Edebiyat) sözünü kullanmayı seven Namık Kemal, romantizmin etkisinde ve divan edebiyatının karşısındadır. Namık Kemal, romanı gerçekleşmemişse bile gerçekleşmesi mümkün olan bir olayı ahlaka, geleneklere, duygulara ve olasılıklara uygun ayrıntılarla anlatmak diye tanımlar; tiyatroyu, insanlığın durumunu anlatan eğlencelerin en faydalısı diye niteler.

Gülnihal, Namık Kemal’in ikinci tiyatro eseridir. İsmet ile Muhtar birbirini seven iki gençtir. İsmet’in dadısı Gülnihal ile mutluluk içinde yaşamaktadırlar. Ancak, amca çocukları olan sancak Beyi kaplan Paşa, çok zalimdir. Halka yaptığı zulüm ve işkencelerle tanınmaktadır. Olaylar, çeşitli entrikalarla devam eder.

Eser, Padişah üzerinde etki yapmış ve tiyatro üzerindeki sansürler ağırlaştırılıp denetlenmiştir.