Yeni Kitaplar

içimde bağır bağır dolanan
ağıtlar sussa belki ağlarım
kallavi bir şiir okurken
bulutları rüzgarın kirpiklerine bağlarım belki
ipini ütopyasını yitirmiş
Filistinli bir çocuğun eline tutuşturup
serin bir yel misali içini ferahlatabilirim

ah şu içimdeki ağıtlar bir sussa
inanacağım dünyalıların kardeş olduğuna
Habil ile Kâbil düşmese aklıma

kağıdı görünce nutku tutulmasa kalemin
kim bilir Kerkük türkülerini
nasıl anlatacak sözcükler
ılık ılık dolarken
Hakkarili bir çocuğun huzursuz uykusuna
güzel şeyler dökülecek dilimden de
ah şu içimdeki ağıtlar bir sussa
ve ben gönül dolusu
ağlayabilsem sevinçlerime

Dokundunuz mu

hiç dokundunuz mu
ıslak yaprak tenine
toprağın cansız bedenine
canı yanmış ana yüreğine
gözyaşı dökmüş iki çift göze

hiç dokundunuz mu
yarışı kaybedene
alt edilmiş bileğe
kırılmış yüreğe
hiç dokundunuz mu
canı yanmış kediye
örselenmiş bebeğe
hüküm giymiş birine

gülümsediniz mi
tekerlekli sandalyede gidene

hissettiniz mi
kırılan dalın acısını
yıkılan yuva sancısını

yürek ister
sevmek ister
bilmek ister
bunlar için yaşama saygı ister

Hu kitabı, Tasavvuf şiiri geleneğimizin başarılı kitaplarındandır. Belki yüzyılı aşkın süredir, arı, duru söyleyişle bir tasavvuf şiiri kitabı yazılamamıştı. Daha doğrusu yazılsa da, tamamiyle tasavvufî değildi yazılan şiirler. O yüzden, Tasavvuf şiiri deyince aklımıza hemen Yunus Emre, Mevlana Celaleddin Rumi, Niyazi-i Mısri vb. Sairlerimiz gelmektedir ; ancak günümüze yakın veya günümüzden bir isim söyleyemeyiz.

Kısacası Hu Tasavvuf şiiri geleneğimizi, güncel ve diri bir şekilde sürdüren çok önemli bir eserdir.

Hu kalbinizin en derinlerine seslenir.

Aşka Tutsak

Yüreğin yaralıdır gözlerin nemli
Neydi seni üzen söyle bu denli
Bir garip durum var söylemesem mi
Aşka tutsak olmuş bir garip gönül

Belki de yüreğinde belki dilinde
Belki belleğinde belki kalbinde
Belki yanan odur ateş gönlünde
Aşka tutsak olmuş bir garip gönül

Nedir söyle seni bu kadar üzen
Gönlünün dünyasında izinsiz gezen
Yine bir çarşamba yine bir hüzün
Aşka tutsak olmuş bir garip gönül

Aramakla bulunur mu sanmıştın
Yürekteki aşka kaç gün yanmıştın
Sen hala kurusun ıslanmamışsın
Aşka tutsak olmuş bir garip gönül

Nabzım o kadar hızlı atıyordu ki neye uğradığımı şaşırdım. Bu atan benim kalbim mi? Hala nefes alıyor muyum? Ruhum vefat etmiş gibiydi. Şimdi neleri kaybettik diye düşünüyorum da, o kadar anlamlı kayıplar verdik ki toparlaması güç olacak. Bir çok şey gitti. Geriye yalnızca yokluğuna alışmak kaldı.

Tam da bunları yazarken iki satır döküldü yüreğimden;

“Onca şeye rağmen yine gelse yine severim
Ben onu sevmeyi sevdim”

Söylesem inanmazsınız
Bir katre firaktan çıktı bu yangın
Düze inmesi güneşin
Denizin göğe yükselmesi…

Güncesinde küllü bir suyun
Okudum bunu
Işık ipleriyle, ah!
Tel sarar oynayan çocuktum
Daha…