Bu, benim kanla yazılmış, hüzünle yoğrulmuş hikâyem... Kaç zaman geçti bilmiyorum artık. Belki aylar, belki yıllar. “Daha kötü ne görebilirim ki?” diye düşündükçe her gün daha ağır travmalarla karşı karşıya kaldım. Tutunacak iki dalım kaldı: Ahmet ve babaannem.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
