Kutu

Ses yok…
Beni duyan yok…
Konuşan da yok…
Diğer tüm benlerle beraber ölü bir Metin’e bakıyoruz.
Sessiz sessiz cenazeyi kaldırıyorlar.
Tabuttaki benle…
Beni kaldırıyorlar…
Ve sonra toprağa gömüyorlar…
Tüm benler tabutun içinde…
Kürekleri toprağa saplayanlar da benim…
Ayaktaki yaşayan her canlı da benim…
Diğer tüm benlerle her yerdeyiz…
Vicdanım da en önde…
İlk yaşayan da o…
Son ölen de o…
Toprak da benim… Çiçek de… Hayvanlar da benim… Gökyüzü de… Hava da, su da benim… Dünya da benim…
Ama en çok da vicdanın benim…
Benim vicdanım, seninki ile aynı…