Gündüzleri geceye dönmüş insanlar sırtlarından zulüm kırbacını kaldıracak merhametle ellerinde tutacak bir şahsın gelmesini dört gözle beklemekteydi.
Her çeşit ahlaksızlıkta dibe vuran bu dünyada "çok alametler belirdi gelmedin" diye hayıflananlar hasretle bahar gelse, güller sümbüller açsa yüzler gülse diye gece gündüz haber beklemekteydi. "Kavmin seni terk ettiği zaman ne olurdu; sana işiten kulak, gören göz tutan el ve yürüyen ayak olsaydım" diyen Ka'b Lüey gibi ibrişimlere inciler dizen, heyecanla doğacak yıldızı gözleyenler vardı.
Yıl 571...
Artık vakit tamamdı. Gökte Ahmed'in yıldızı, yerde Muhammed'in kendisi doğdu.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
