hoş geldin oğul! hüzünbaz yalnızlıklarımda, gönül kuşu tene konmuş; toprak da biz-im oğul da… hayalini kurduğum tırtıllı gecelerde; can verdin yeniden doğarak. sen kozanda çiçeğe dur! kanatlarından savrulan zamana inat; ipeksi hayat ilmeklerini örüyor, rüyası bitmeyen dallarda; zehre bal eyleyensin. . . . Sen dinmeyen kalp ağrımın oğul veren sancısısın.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır.
Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
