Yanına oturdum. Sırtımı taş kuleye yasladım. “Yanılıyor olabiliriz. Belki de hayat tamamlanacak bir şey değildir. Hatta bir şeyler eksik olduğu için hayat oluyor.” dedim. Kafasını kaldırıp dikkatlice bana baktı. Uzaktan köpeklerin haykırışları duyuluyordu. Sonra türkü okumaya başladı. Daha önce hiç duymamıştım. Sözleri çok anlamlıydı;
Geldim olmadı, geldi olmadı Gittim olmadı, gitti olmadı Olan ne idi. Neden olmadı Neden olmadı. Neden olmadı
Sustum olmadı, sustu olmadı Dedim olmadı, dedi olmadı Olan ne idi. Neden olmadı. Neden olmadı, neden olmadı…
Türkü bittiğinde “Sahi neden olmadı?” diye sordum. Ağzının kenarında acı bir gülümseme belirdi. Bir süre öylece durdu. Sonra ayağa kalktı, bana dönüp “Eh, olduğu kadar. Hadi gidelim” dedi…
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
