Onur Konuğu

Yaşamın telaşıydı, Colossus’un nefesiydi, diplerde yatan kuvvetin itiş gücüydü, dünya kadar eski ve cüsseliydi, ilkel kuvvetin yankısıydı, yüzyıllarla yaşıttı, yaratılıştan önceki o derin karanlıktan sıyrılıp suyun yüzeyine çıkan o ruhun kan kardeşi sayılırdı. 
-Onur Konuğu-
Bu bitmez tükenmez gölgeler sırasında, sıkıca bastırılmış̧, sessiz, uğursuz ve ciddi anlamda etkileyici bir şeyler vardı: kılı kıpırdamayan bir kalabalık, ip gibi dizilmiş̧, sessiz bir sıra, uçsuz bucaksız gecenin karanlığında, tek kelime etmeden, kılını kıpırdatmadan beklemek, şuracıkta, karanlığın ve yavaşça hareket eden yağmur bulutlarının altında öylece beklemek. 
-Bir Buğday Antlaşması-

“Bir zamanlar dünyayı ateşe vereceğimi düşünürdüm,”