Riçik’e Dair

Her insanın genelde dünyaya, özelde ise doğup büyüdüğü coğrafyaya karşı ödev ve sorumlulukları vardır. Her bir birey bu bilinçle hayata durmalı, öğrenmeli, öğretmeli, korumalı, değer katmalı ve geleceğe karşı sorumluluklarını yerine getirmeli. Toprağını, havasını ve su-yunu; evini, barkını koruduğu gibi korumalı... Tarihini, kültürünü ve dilini öğrenmeli ve yaşatmalı... 
İşte bu bilinç ve sorumluluk duygusu, birtakım ödevler yüklüyor hemen hepimizin omuzla-rına. Ben de bu kitapla payıma düşen ödevi yapmaya çalıştım.

Kitabını yazmakla, doğup büyüdüğüm köyüm; Riçik'e olan borcum bitti mi peki? Hiç sanmam! Çalışmaya, üretmeye ve aşkla sevmeye aynen devam...

Ağaçlandıracağız daha, kıraç yerlerini Riçik'in. Buğday ekeceğiz daha, gitmesin diye buralardan serçeler ve sarı başaklar yeniden dalgalanacak tarlalarımızda, göreceksin gülüm. Karıncayla da, börtü böcekle de kardeş olacağız, tüm tabiatla olduğumuz gibi. Üzümünü sıkıp şarap yapacağız daha, her kutlamada kadeh kaldırmak için dostun şerefine... Türküler söyleyeceğiz daha, govend tutup halaya durmak için el ele... Gelinlikler giydireceğiz kızlarımıza, elma attıracağız daha oğlanlarımıza.
Halayların en güzeline daha durmadık bile... Davullar çalacak, ak ellere kına yakacağız. Üs-tümüze çiçekler yağacak sabahları ve güneş başımızın üzerinden kayıp gidecek sular ülkesine doğru akşamları. Sonra ay düşecek soframıza, kan kızıl şaraplar dolacak kadehlerimize. Kar beyazı düşlerimizden daha hiç bahsetmedik bile...
Düşlerin ve sözlerin en güzelini belki de en sona saklamışızdır, durun daha!.. Sevgiliye söyler gibi fısıldarız belki de ar dolu sözlerimizi, gecenin karanlığında Riçik'in taşına ve toprağına... Sabahları, yalın yürek ışığı selamlamaya çıkacağız. Güneşin sarısıyla, göğün mavisiyle, sevdaların karasıyla bitmedi daha işimiz bizim gülüm.