Kendini tüm şairlerle "akraba" sayan yücegönüllü bir şairin, kendini, hayatın görünen-görünmeyen tüm nesneleriyle eşitleyen kardeşçe yücegönüllülüğünün sessiz şarkısı: Düşündün konumunu ölümün. Küpün, piramidin, silindirin. Yanlış olan nesne yok. Şeylerin en iyisi sudur. Bir akşam gördüğü yerleri anlattı bana. Gölgesiyle bıraktım suyu. Sonluyu, kurcalamalı. Ağaçlar koysun adımı.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
