Nimet'in ağlayıp yalvarmayacağını, hele hele ayaklarına filan kapanmağa kalkmayacağını biliyordu. Biliyordu evet. Kapanmaz. Tek lâf da etmezdi. Pek pek, "-İnşallah mesut olursunuz" der, savuşurdu. Ondan sonra? Ondan sonrası, gene barına döner, arkadaşlarına filân tek şey söylemez, hele Cevdet'i asla kötülemezdi. Bardaki arkadaşları arasında dedikodu alır yürür. Sonunda kulağına gelirdi. Gene aldırmazdı. Ama günün birinde "-Tabi canım. Genç adam, kart karıyı ne yapacaktı alıp da?" falan gibilerden bir şeyler işitince de... (Kitap'tan sf.207)
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
