Tarafsız Değilim

• Ey!.. “Bedavadan iş batıran”, beceriksiz, iş bilmez, had bilmez insan müsveddeleri… Ey!.. Ucuz veya “yakın” oldukları için onlara iş verip milletin geleceğini mahveden ahmaklar ve alçaklar…• Ey!.. “Aman kimse duymasın, bizdendir, rezil oluruz” bahanesiyle, rezilleri koruyup kollayan reziller… “Yen içinde saklanan kırık kollar” çürüdü; “kızılcık şerbeti” diye yutup belli etmediğimiz kanlar, midemizi bulandırdı…• Ey güç sahibi!.. Yeter artık!.. Baban, kardeşin, oğlun da olsa; “evliyadır!..” da dense; hırsızı, uğursuzu, sahtekârı koruma!.. Bilelim, terk edelim, cezasını verelim… • Ey!.. “Yetenek çizgisi”ni çoktan aşmış, iş, bilgi, beceri ve zekâ özürlü siyasiler, bürokratlar, düşünürler, yazarlar… Gidin artık, düşün yakamızdan… • Ey!.. Kendini “dava adamı” sanıp horozlanan çocuk!.. Hayata karış, işe gir, evlen, baba ol… Hala yerinde kalabildinse; konuşursun be yavrum… • Ey!.. Entel dantel “müslüman aydın”!.. “Beni neden dinlemezler” diye yakınma… Senin yazdıklarını a canım!.. Bizler anlamıyoruz… • Ey!.. Ev’den ve iş’den sıkılan, gezmek tozmak için kendini “ilme ve hizmete” atan, sokak tiryakisi, “aile kaçgını” şeyler!.. Erkek eş’ini, bir ev’den alır… Sen bu gidişle, “evde” bile değil; “sokakta kalacak”sın a kızım… Ev’ine dön!.. • Ey!.. “Vatan matan fedaisi” hokkabaz “politik” acılar… Ey!.. Yeni yetme ve yetilme “kayın ve kayrılma”lar… Ey!.. “Emir kulu” bürokrat mürokrat efendiler... Keşke Allah’a kul olup da onun kullarını kayıra idiniz… • Ey!.. Biraz “dünyalanınca”, eski dostları bırakıp, hasımlarına yılışan soytarılar… Şimdi, halinize gülen bir sürü “şeytan-dost”larınız var… Gerçek dostlarsa kayıp!.. Keşke sizler temelli kaybolaydınız… • Ey!.. On tane “idare” heyetinde ölüncesi âzâ, dahasına aç ve hâzır; zıbarsa da kurtulunamaz; yerine benzerini bırakır; her işi batırır; iş bilenlere engel, köstek ve düşman: Gediklileeeer!... • Ey!.. Daha kimler ve kemler; neler ve ne naneler…