“Yıllar sonra yeniden adımımı attığım kapı, asma yaprakları ile neredeyse tamamen kaplanmıştı. Soğuk metal kokulu usulca kavradım. Sanki kendime verdiğim sözün içinden geçecektim birazdan. Oysa dün gibi aklımda, bir daha gelmem, deyişim. Dışarıda bir yerde, bir birbirlerine dolanmış sokakların ötesinde biri, kendime verdiğim son kullanma tarihi olmayan bu sözlerin bir listesini tutuyor olsaydı, her defasında saklandığı kuytunun karanlığında kıs kıs gülüyor olurdu. Dilimin büyük lokmalardan sorumlu birimini ilk fırsatta özelleştirecektim.”
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
