Osmanlı, dedemin özleminde yaşayan bir ülkeydi. Padişah, dedemi bir misyoner olarak göndermişti bize sanki. Benim içinse bir masal diyarı. Kendimizi Hırvatlardan, Sırplardan ayıracak farklar görmek bir yana, farkımız olmadığını öncelikle biz söylüyorduk. Dedemi, top sesleriyle anladık. Dedemi çok pahalı anladık.
"Türkler gelecek" diyordu dedem. Onlar Osmanlı ufağı, daha çok büyümesi lazım, fakat şehzade değil mi padişah yavrusudur: sahipsiz bırakmaz bizi; göreceksin Safiye gelecekler.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
