Uzun Vedalar Kenti

"Bu ev yok aslında, bu oda, bu duvarlar, koltuk ve sehpa
Bu konsol, bu kadehler, bu zamanın birinde terk edilmiş saat

Bu çerçeve yok aslında, bu resim, bu dağlara çıkılası yol
Caddeye açılan balkon, kırık ayaklı çiçekler, saksılarda koşan at

Bu hayat yok aslında, bu birdenbire yaşanan yeryüzü
Bu cismiyle müsemma yarım yaka saltanat

Yok aslında bu şiir, bir gizi düşe doğurmak için bu acı
İçinde her bir imgenin, bir başka kâinat"