Yalnızların En Yalnızı

Sils‐Maria

Burada bekledim ben yıllarca tek başıma ve çaresiz. Tüm yollarım hiçlikti, iyinin ve kötünün de ötesinde.

Bazen ışığa meftun, bazen gölgede gizli, hepsi “hayat” denen garip oyun adına. Bazen deniz oldum, coştum, bazen ise günlerin sıkıcılığında boğuldum.

Günler günleri kovaladı, amaçsız ve hedefsiz... Aniden sen geldin, güzelim ve ben sen oldum, sen de ben!

ve sonra büyük bilge Zerdüşt geçti yanımdan, belli belirsiz, ve huzursuz...