Yarınlar

Hayat sevdiklerimizin kaybını telafi edebilir mi? 
Buraya kadarmış, dediğimizde önümüzde yeni yollar açılabilir mi?

Otuz yaşındaki Amande Luzin ışıl ışıl bir temmuz günü Fransa’nın Auvergne kırsalında kiraladığı eve ilk adımını atar. Onu bir lütuf gibi karşılayan pencereleri parmaklıklı eve dışarıdaki dünyanın aksine karanlık ve sessizlik hâkimdir. Amande verdiği kayıplar ve yaşadığı acılardan sonra bir sığınak olarak gördüğü bu yerde gözlerden uzakta yaşamaya karar vermiştir.
Mevsim yazdır ama Amande pencereden dışarı bakmaz, panjurları bile açmaz. Artık hayatına ışığın karışmasını istememektedir. Ta ki hepsi birbirine benzeyen o boğucu günlerden birinde evin eski sahibi Madam Lucie’nin tuhaf notlarını bulana dek: Uzun yıllara yayılmış takvimlerin üzerine güzel, kıvrımlı bir el yazısıyla evin bahçesinin bakımı için basit ve ayrıntılı talimatlar yazılmıştır. Arazi orada, kapının hemen ötesinde, terk edilmiş ve işlenmemiş bir şekilde uzanmaktadır. Amande şehirli bir genç kadındır ve hayatında hiç lastik çizme giymemiştir ama yine de bu fikre direnemez. İlk tohumu eker ve bir filiz görür. Kederinin bataklığında küçük, mis kokulu bir gelecek vaadi…
Gökyüzünün Tüm Mavisi kitabının yazarı Mélissa da Costa bu cesaret ve duygu yüklü romanıyla bizi gözlerimizi, duyularımızı ve kalbimizi açmaya davet ediyor. Yarınlar, insanı hayatla barıştıran doğaya yazılmış bir şiir gibi.

“Mélissa Da Costa yas gibi ağır bir konuyu nazikçe ele alarak dayanma gücü ve umutla dolu bir romana imza atmış.” 
Le Progrès
 
“Tıpkı kendi varoluşumuz gibi gözyaşları ve kahkahalar getiren içten bir roman.” 
Il Venerdì di Repubblica

“Yarınlar usul usul yeniden doğuşun, hayata uyanışın öyküsü. Doğanın gücünü ve verdiği mesajı bütün sadeliğiyle, özü ve kutsal yönleriyle ele alan harika bir kitap.” 
Le Goût des Mots

“Bizi teselli etme gücünü doğadan alan olağanüstü bir hikâye.” 
Psychologies

“Hassas, zarif, ışıl ışıl...”
Happinez

“Adil ve dingin bir kalemin eseri.”
Lire